To jest oficjalne. Obsesją mody na wiosnę są podróże – w rzeczywistości szybko kończą się synonimy, by opisać koczownicze, wędrowne, wędrujące oko projektantów. Nie działają trzy, właśnie tam. Ta idea nieustannego ruchu jest nie tylko źródłem inspiracji dla Kim Jones – to sposób na życie. Jest człowiekiem opętanym żądzą wędrówek, człowiekiem, który podróżował samotnie do Japonii ponad 70 razy w ciągu ostatniej dekady i poza tym w wielu miejscach.
Nadążanie za Jonesem to ciężka praca. Odpowiednio, ma za zadanie zaprojektować odzież męską dla Louis Vuitton, domu, którego założycielską racją bytu było pojęcie podróżnika. Rzadko co, ale gdzie dalej z Jonesem, jeśli chodzi o inspirację. Sceny tworzą szwy.
Jak więc to możliwe, że w następnym sezonie Jones postanowił nie uciekać, ale wrócić? Jego program Spring Louis Vuitton nie dotyczył podróży – raczej powrotu do domu. W typowo jonesowskim stylu nie odnosi się to do jednego miejsca, ale do trio: Afryka, gdzie dorastał; Londyn, gdzie się kształcił; i Paryż, gdzie obecnie mieszka i pracuje.
Te dwie ostatnie były najbardziej widoczne: Afryka, źródło luksusowych egzotycznych skór krokodyla i strusia, kratki inspirowane Masajami oraz paleta wybielona na sawannie, ślepa na piasek, zdominowana przez buff, taupe i ecru (nazwijmy to beżowy); podczas gdy Londyn poddał punk. „Zawsze jest gdzieś ukryte coś małego Londynu” – powiedział Jones. Właściwie było ich całkiem sporo. Jones jest zapalonym kolekcjonerem pamiątek punkowych — jego horda Vivienne Westwood i Malcolma McLarena z epoki Sex and Seditionaries nie ma sobie równych, w tym wiele muzeów — i wykorzystał ją jako materiał referencyjny dla kolekcji. spodnie, D-ringi i obroże dla psów, aczkolwiek znakomicie wykończone na modę francuską. Ta obroża, nawiasem mówiąc, była archiwalnym stylem Vuitton, częściej używanym dla psiaków, o nazwie „Baxter”.
To właśnie te dziwne, anachroniczne crossovery sprawiły, że ta kolekcja naprawdę zachwycała. Co powiesz na afrykańskie kraty przypominające szkocką kratę w tych wąskich spodniach z paskami? Albo, że detale użytkowe punka łączyły się, zdaniem Jonesa, z funkcjonalnym aspektem historii Vuittona, klipsami i zapięciami tradycyjnych spodenek. Różowobrązowy bombowiec w pryszczatym wybuchu charakterystycznym dla skóry strusia przypominał stare powiedzenie: Punk jest jak wyciskanie plam. Z wyjątkiem tego, że gdyby te Vuitton były ściskane, byłoby to w spa w Champneys. Jest też fakt, że pnie były określane jako „Plastikowe Osobliwości” i pomysł, że, szczerze mówiąc, powlekane płótno Vuittona jest gloryfikowanym (i bardzo drogim) rodzajem plastiku. Jones miał również prawdziwe rzeczy w tym programie, perwersyjne gumowe okopy wyryte monogramem LV i wydrukowane z menażerią zmutowanych zwierząt nabazgranych przez przyjaciół projektanta i byłych współpracowników Jake'a i Dinosa Chapmanów.
Co oznacza powrót do domu? Znajomość. Chociaż nie chciałbyś nazwać tego kolekcją największych hitów, zawiera riffy i odniesienia do pomysłów, które Jones badał podczas swojej kadencji w domu. Te odciski Chapmana były jednym z nich; Afrykański krach inny, wprowadzony w swoim debiucie pięć lat przed sezonem, przerobiony dzisiaj, ale nadal rozpoznawalny. Kiedy zoo zombie Chapmana wędrowało swobodnie, znajdowało się na monogramie Vuittona inspirowanym oryginalnym planem projektu, stworzonym w 1896 r. – rdzeń monogramu, tak jak Jones badał swoje własne korzenie.
W rzeczywistości była to podróż, którą Jones postanowił zabrać nas w tym sezonie – w dół swojej pamięci, swojej i Louisa Vuittona. Kształty toreb zostały świadomie wyjęte z archiwów — parowiec stał się plecakiem; styl torby sportowej z lat 70. o nazwie Randonnee otrzymał nowy pasek; kufry Valise były wystrojone w springbok lub elektryzująco niebieską zebrę. Element powrotu do domu zaowocował pokazem, który był być może cieplejszy niż ostatni występ wytwórni; z pewnością bardziej osobisty, co jest nieuniknione, biorąc pod uwagę związek Jonesa z omawianymi tematami. To dało mu dodatkowy wpływ na błyszczącą okleinę atrakcyjności twarzy. Dało to głębię, co jest szczególnie trudne, gdy zajmujemy się tematami, które wcześniej zostały tak dokładnie zbadane.
Dzisiejsze odniesienia Jonesa nie tyle podniosły, ile zrekontekstualizowały punk. Pokazał, co może oznaczać bunt w domu luksusowych towarów XXI wieku. Brwi zostaną uniesione — ale bunt nie jest widokiem punkowych, pełzających w burdelach punkowych szat, proponowanych jako odzież męska Vuitton, ale projektantowi, który dał swobodę ich prezentacji. W coraz bardziej nasyconym krajobrazie dóbr luksusowych właśnie dlatego ten pokaz się wyróżniał.