Paulina Szmydke
Junichi Abe świetnie konstruuje odpowiednią garderobę opartą na luźnych sylwetkach i — z wyjątkiem popu fuksji na wiosnę — stonowanych kolorach. Dopasowany, tak, ale zasadniczo bardzo wysportowany.
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Modelka na wybiegu
Pokaz rozpoczął się od stonowanej wersji garnituru, z topem inspirowanym piżamą i spodniami ze sznurkiem, które projektantka stylizowała luźnym trenczem wykonanym z pomarszczonej tkaniny technicznej, sygnalizując od początku, że będzie to nonszalancka impreza.
Stopniowo spodnie stawały się pełniejsze, ładnie zagięte z przodu lub z obniżonym krokiem, podczas gdy topy eksplorowały ideę hybryd poprzez ciekawe połączenia materiałów i wzorów. Cue body z drapowanymi rękawami, nawiązujące do bufiastych bluzek w stylu retro; rześkie, przypominające frędzle płaszcze z wytłoczonym wzorem krokodyla, który nadawał strukturę ultralekkiemu materiałowi, oraz kardigany owinięte jak kurtki kimonowe z etnicznymi ornamentami. Tylko nie pytaj Abe, do jakiego pochodzenia etnicznego nawiązał wiosnę – jego podejście nie jest aż tak mózgowe. „Przepraszam, nie wiem”, powiedział za kulisami, „chciałem po prostu dorzucić trochę etnicznego smaku i wyrazić wszystko, co jest miękkie i sztywne, naturalne i techniczne”. Zadziałało.