Ubrania stają się naprawdę pozbawione płci poprzez degenerację autorstwa Johna Galliano dla Maison Margiela Ready To Wear jesień/zima 2019 w Paryżu.
„Jezioro łabędzie” rozbrzmiewało z głośników podczas środowego pokazu, gdy koedukacyjna obsada modeli prezentowała bogactwo innowacyjnego krawiectwa połączonego z nadrukami i fakturą.
John Galliano pomylił się, omawiając swoją jesienną kolekcję dla Maison Margiela. W najnowszej odsłonie jego „Pamięci…”. podcast, w którym przechodzi przez inspiracje i procesy, które wchodzą w skład każdej kolekcji, zamyka uroczo brzmiący jednowiersz. „Nie chodzi o produkt końcowy. To podróż”.
Oczywiście podróż polegająca na odkrywaniu, odkrywaniu i urzeczywistnianiu jest niezbędna, szczególnie dla prawdziwych twórców, takich jak Gallliano. Ale to jest moda, a produktem końcowym są ubrania. To, jak wyglądają na mecie, ma ogromne znaczenie, przynajmniej dla osób zainteresowanych komercyjną rentownością. Galliano był znakomity – potężny i pięknie wyrzeźbiony w skomplikowanym minimalizmie, który wydobył z wirującego w głowie przeciążenia sensorycznego, które naznaczyło jego wyprawę w dekadencję w jego kolekcji January Artisanal.
Zamiast rozmyślać o dekadenckiej obfitości przez kilka sezonów, jak to było jego m.o. z motywami z przeszłości Galliano przyspieszył proces w kierunku rozwiązania problemu. W podcaście opowiada o nieuniknionej ścieżce dekadencji, od nadmiernej stymulacji do rozkładu w poszukiwaniu autentyczności, której poszukują milenijni. Poprzez degenerację przedmioty materialne mogą zostać zredukowane do ich czystego rdzenia i takie było jego podejście tutaj. Zrozumiałeś?
To nie wszystko. Ścieżka dźwiękowa mówiła „Jezioro łabędzie”. Podobnie Galliano w swoim podcaście, chociaż z wyjątkiem jednego lub dwóch elementów, nie miałbyś pojęcia bez jego słownych Notatek Cliffa. (Najbardziej oczywiste połączenie: puszysty biały płaszcz, inspirowany charakterystyczną torebką marki i zwieńczony czepkiem kąpielowym, noszony przez mężczyznę w ramach neutralnej płciowo krucjaty Galliano).
O co tak naprawdę chodzi w kolekcji: piękne, wzbudzające zainteresowanie ubrania, które wyzwolone z kakofonii nadmiaru couture z dumą obnosiły się ze swoimi mistrzowskimi konstrukcjami.
Często obejmowało to szycie krawieckie, które służyło jako element dekoracyjny i przypominało o wyjątkowych umiejętnościach związanych z tworzeniem tych ubrań. Duża część składu była mroczna, nawet ponura, z nutą wpływów Yohji w mocnych sylwetkach wykonanych z klasycznych tweedów, flaneli i jodełek.
Skupiono się na sylwetce i na tym zdekonstruowanym-zrekonstruowanym sposobie, w jaki Galliano przekształca flanelową marynarkę w sukienkę lub spodnie do jazdy konnej w gorset i spódnicę.
Ale chodziło również o możliwości transformacji poszczególnych elementów konstrukcji: sposób, w jaki pochyłe ramię czarnego filcowego płaszcza Crombie stworzyło zwężający się kształt kopuły; albo jak rękaw z kontrastowego materiału i przesadnych proporcji, dłuższy i pełniejszy niż oczekiwano, zmienił klasyczne płaszcze i kurtki z mody; lub sposób, w jaki materiał lewego pola nabrał znajomego tropu w nowe miejsce. Nieznana czarna kurtka puchowa? Pewnie, w pikowanym szyfonie na białej watolinie, na czarnym płaszczu Mackintosh.
Jednak ta kolekcja nie była przeznaczona tylko dla trzeźwego zestawu. W niektórych stylizacjach działały duże kontrasty, dyskretnie wprowadzony motyw w piękno sukni, czarny neopren z przodu i haftowana szara koronka z tyłu. Sedno: destabilizująca tradycję, a Galliano wszedł na całość, umieszczając kolorowe, drukowane panele z jaskraworóżowym flamingiem (przesuń się, ty haute blue pudle) z przodu sukienki w jodełkę oraz z tyłu płaszczy i kurtek. A co jest bardziej tradycyjne niż męski tweedowy płaszcz Harrisa? Tylko Galliano pokroił go w krótką, pudełkową kurtkę, której tylny panel zdobiony flamingami był dopasowany do obcisłych żakardowych spodni i skórzanych butów, a noszony przez mężczyznę w wolnym od płci uniwersum Galliano.
Ogólny nastrój był bardzo spokojny, ale wewnątrz tego drażnił się Galliano, czasami doprowadzając ubrania i publiczność do szczytu szaleństwa. Z pewnością można kupić jego poszukiwania, aby znaleźć autentyczność w dekadencji; nikt nie jest bardziej ekspertem niż on w głębokich rozważaniach o modzie. Albo można było po prostu poczuć dreszczyk emocji związany ze znalezieniem idealnego płaszcza, który można kupić następnej jesieni i mieć go na zawsze. Tak czy inaczej, podróż Galliano i produkt końcowy są zdecydowanie warte podróży.