Projektant miał na celu przerobienie klasycznych stylów odzieży męskiej, łącząc elementy kultowych elementów i wpływy outdoorowe.
Po zaprezentowaniu swojej ostatniej kolekcji w formie lookbooka, na jesień Junya Watanabe zorganizował mini show w biurach Comme des Garçons w Tokio. Pracował z kilkoma markami odzieży roboczej i akcesoriów, aby stworzyć zaktualizowane wersje klasycznych stylów outdoorowych.
Watanabe umieścił odzież wierzchnią na środku sceny, z kurtką lub płaszczem jako centralnym punktem prawie każdego wyglądu. Panele swetrów Fair Isle umieścił na pikowanych płaszczach i kurtkach typu varsity, a klasyczne płótno Carhartta skontrastował ze sztruksem.
Inne style łączyły tweedowe marynarki z jasnoczerwonymi lub żółtymi panelami i zapięciem na zamek błyskawiczny. Zostały one połączone z luźnym krojem spodni Carhartt do kostek w workowatym lub prostym kroju.
Wiele utworów, w tym kapelusze Mühlbauera i buty Stepney Workers Club, zawierało tekst piosenki hiphopowej artystki Loyle Carnera „Not Waving, but Drowning”. Inne kolaboracje obejmowały torby Il Bisonte i dżinsy Levi’s. Watanabe wykorzystał również jako odbitki grafikę z okładek albumów takich artystów, jak Emapea, Koralle, Stan Forebee, Saib i Yeyts.
