MEDIOLAN, 19 STYCZNIA 2016
autor: ALEXANDER FURY
Zazwyczaj Giorgio Armani kłania się na wybiegu w sportowej marynarce Mediolanu – w swetrze lub podkoszulku. Odcień był podstawą jego kolekcji na jesień 2016, ponieważ był podstawą jego kariery i garderoby Armaniego. Czemu? Ponieważ granat jest klasyczny, dyskretny i uniwersalny, wszystkie ponadczasowe cechy estetyki Armaniego.
Dla Signora Armaniego czas nie ma większego znaczenia. Gdy świat zachodni kręci się wokół kalendarza gregoriańskiego, klimaty rosną i spadają, Armani działa na własną rękę. Jest rzadkim projektantem, który ma taką moc; nazwijmy to kalendarzem Giorg-orian, który podobno porusza się w znacznie wolniejszym tempie, stojąc poza modą. Ten pokaz po raz kolejny był wyrazem absolutnej osobliwości Armaniego: przeplatał swoich męskich modelek z idealnie dopasowanymi kobietami, gdzie być może aksamit przylegał do jego klap i był głaskany grubym płatem po sukience koktajlowej dla niej. Sprawiało wrażenie wszechświata Armaniego, równoległego do naszego, ale całkowicie odrębnego.
Oczywiście ubrania nie pochodziły z innej planety. Były to klasyki Armaniego, idee, które długo dojrzewały i powoli zmieniały się w czasie. Tak więc kaszmir, wikunia i alpaka, które Armani prezentował dzisiaj, pozornie podobne do tych sprzed 20 lat, ujawniały nieskończenie małe wariacje, subtelnie wskazując na przemijanie pór roku, do których tak sztywno przywiązują się inni projektanci. Były skrojone szerzej, krótsze w korpusie, często dwurzędowe i poddawane procesom prania, które rozbijały powierzchnię tkanin, zmiękczając całość. Kolejny wyraz czasu.
Czy Armani interesuje czas? W 2015 roku obchodził 40-lecie w branży, rok po swoich 80. urodzinach. Podczas gdy inni projektanci dyskutują o przerobieniu historycznych stylów w celu stworzenia nowoczesnych ubrań, Armani zasadniczo odkrywa na nowo swoją historię, sezon po sezonie, udoskonalając swoje klasyki, tworząc przyszłość z własnej przeszłości. Armani stwierdził, że ta kolekcja, przeplatana motywami zaczerpniętymi z północnej Afryki i Morza Śródziemnego, inspirowana obrazami Williama S. Burroughsa w wymiętym garniturze gdzieś w Tangerze, dotyczy podróży. Podróż do Armani — powolna wędrówka, nocny (niebieski) pociąg do Giorgio.
Subtelna, powolna ewolucja widoczna w pokazie Armaniego – czasami otępiała, ale tutaj bardziej ospała – rodzi szersze, większe pytania. Jak bardzo ludzie naprawdę chcą czegoś rozdartego na części i całkowicie przeprojektowanego rok po roku? W jakiej cenie nowość? Podejrzewam, że Giorgio Armani uważa każdą ze swoich kolekcji za zupełnie nową, wymyśloną od podstaw. On rozpoznaje w nich wszystkich różnicę, nawet jeśli my nie.