MEDIOLAN, 17 STYCZNIA 2016
autorstwa LUKE'A LEITCHA
Massimiliano Giornetti dosłownie oparł każdy wygląd tej kolekcji na butach zaprojektowanych przez założyciela swojego pracodawcy, które kiedyś należały do Andy'ego Warhola. Artysta kupił parę butów Ferragamo oxfords – najwyraźniej jedyny męski styl butów, jaki kiedykolwiek zaprojektował urodzony w Bonito mistrz obuwia – i założył je do malowania. Po śmierci Warhola casa Ferragamo kupił buty Warhola, wraz z losowo rozrzuconymi różnymi - kolorowe odpryski farby.
Reprodukcje tych podwójnie dotkniętych geniuszem oksfordów ugruntowały w ten sposób każdy dzisiejszy wygląd. Duże buty, w które można wejść. Giornetti zrobił to jednak uczciwie. Powiedział, że bada dialektykę krawieckiego klasycyzmu i modowego artyzmu. Przełożyło się to na zestaw nieskazitelnej, luksusowej odzieży wierzchniej i garnituru z ulubioną, zwartą sylwetką Giornettiego, rzuconą na dzianiny i koszule, które buntowały się z wynalazkami technicznymi.
Biały mac pierwszego spojrzenia reprezentował puste płótno, na którym wszystko zostało namalowane. Sweter, który połączył czarne warstwy norek z białym panelem z owczej skóry w panelu na ozdobnym swetrze z dzianiny ze skórzanym rękawem, był wirtuozowskim wykonaniem. Nasycone, monochromatyczne fotografie zaoranych pól Mario Giacomelliego zdefiniowały dekorację cudownego, niewyraźnie falującego bombowca, a także kolory i chaos detali Egona Schielego z rozbijającym się wzorem na dzianinach i koszulach.
Ale zapomnij o całej tej „artystycznej schmartery”: ponieważ płaszcze. Bombowce i parki z oliwkowego nylonu o chorobliwym połysku z podszewką z owczej skóry; japoński bombowiec nylonowy i shearling; trzyczęściowy garnitur z marynarek i futrzanych narzutek – wszystko było cudowne. Garniturowa sylwetka Giornettiego puka do drzwi anachronizmu sprzed dwóch lat, a jego ciężkiej praktyce artystycznej brakuje emocji związanych z krwią i piorunami. Ma jednak dokładną dokładność. I poplamione farbą buty.