MEDIOLAN, 18 STYCZNIA 2016
autorstwa LUKE'A LEITCHA
Zaczęliśmy od drogiej, efektownej, wciągającej projekcji śnieżnego lasu, kręconego z punktu widzenia kogoś w rotacji, z zawrotami głowy. Na ścieżce dźwiękowej Björk Björk-ed, z całym swoim wspaniałym, eterycznym uporem. Czy mieliśmy być świadkami jakiegoś załamania śniegu dla najlepszych krawców z Abruzji? Nie tak bardzo. To było bardziej jak sen na jawie w porze lunchu, alpejska projekcja z małej wysokości na dużą iz powrotem — wszystko przed powrotem za biurko.
Garnitury były piękne, wyrzeźbione na ciele, z podciągniętymi wysoko taliami, aby wydłużyć całość. Zaczęliśmy od szarości, ale potem wstrzyknięcie buta turystycznego zamiast buta miejskiego wskazywało na podjazd przed nami. Kolory przesunęły się – przejście od miejskiego do naturalnego – w lodowate serce liściastej zieleni. W jodełkę wszczepiono dwa niezwykłe futra z monochromatycznych strzępów. Nasz człowiek był na haju, ale nadal przestrzegał swoich zwyczajowych wzorców. Był tam rodzaj kitla artysty i powracający kapelusz Beuys-meets-Alpine, który szeptał o tłumionych ambicjach nabierających siły.
Za kulisami Brendan Mullane nakreślił warstwy piaskowania i nadruków, dodawania i odejmowania, które zostały zastosowane na tych ubraniach, aby nadać im głębię pentimento. Brioni jest zakorzeniony w długo ewoluującym formalizmie, doskonale rozwiniętej masce mężczyzny. Jednak Mullane testuje granice tego formalizmu i gdy to robi, odkrywa, że wciąż ma kilka niezbadanych terytoriów do snu.