เวนิสในโลกแห่งการหวนคืนกลับคืนสู่สภาพเดิม หากเป็นไปได้ ก็ยิ่งน่ามหัศจรรย์กว่าที่เคย โดยที่ปลาโลมามองเห็นการเล่นการพนันในลากูน่า และมีนักท่องเที่ยวเพียงไม่กี่คนที่อยู่รอบๆ ที่ชื่นชมพวกมัน อย่างมีชัย ทะเลสาบที่เปราะบางนั้นเพิ่งได้รับการประกาศให้เป็นอนุสรณ์สถานแห่งชาติ และในขณะเดียวกัน รัฐบาลอิตาลีก็ประกาศห้ามเรือสำราญที่มีการโต้เถียงกันซึ่งใช้อำนาจเหนือเมืองในขณะที่ดูเหมือนจะให้ประโยชน์ทางการเงินเพียงเล็กน้อย
ด้วยตรอกที่คดเคี้ยวของเมืองและจัตุรัสที่ค่อนข้างว่างเปล่า และแม้แต่ศาลาใน Giardini (ที่เป็นเจ้าภาพจัดงาน Venice Architecture Biennale ภายใต้หัวข้อ How Will We Live Together?) ไม่ได้เต็มไปด้วยผู้มาเยี่ยมเยียน กองทัพที่มีรูปร่างเพรียวบางมาก ที่ปะปนไปด้วยรอยสัก เจิดจรัสด้วยทัศนคติ และการล่องลอยไปรอบๆ ภูมิทัศน์ที่เป็นตำนานของเมือง กลับดูโดดเด่นยิ่งขึ้นไปอีก
สิ่งเหล่านี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นนางแบบและไอคอนของแบรนด์ Saint Laurent ของ Anthony Vaccarello ในเมืองที่จะเดิน กระทืบ หมุนตัว และเหินรันเวย์ในคอลเลกชั่นที่ผสมผสานกันอย่างลงตัวของดีไซเนอร์ (แม้ว่าดูเหมือนว่าความหลากหลายของร่างกายจะยังไม่เป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนา) ในอาณาจักรเสื้อผ้าบุรุษ)
เพื่อให้สอดคล้องกับความสนใจในปัจจุบันของเมืองในด้านความเป็นไปได้ของสถาปัตยกรรม Vaccarello ได้ร่วมมือกับศิลปินแนวท้าทายและผู้สร้างภาพยนตร์ Doug Aitken (ผู้ชนะรางวัล International Prize ในงาน Venice Biennale ปี 1999) ในสภาพแวดล้อมเพื่อแสดงคอลเลกชันของเขา
Aitken ได้สร้าง Green Lens ซึ่งเป็นโครงสร้างที่มีเหลี่ยมเพชรพลอยที่น่าทึ่งซึ่งประกอบขึ้นในหนึ่งเดือนที่ Isola della Certosa และปลูกไว้ด้วยป่าไม้อันเขียวขจี มันทำหน้าที่เป็นคำตอบสำหรับคำถามของ Biennale ซึ่งผสมผสานความล้ำสมัยเข้ากับภูมิทัศน์ตามธรรมชาติอย่างกลมกลืน
“ชุดของ Saint Laurent ทั้งหมดที่ฉันทำมาโดยตลอด” Vaccarello อธิบายที่งานเลี้ยงอาหารค่ำหลังการแสดงที่มีมนต์ขลังในซากปรักหักพังที่ไม่มีหลังคาของโครงสร้างอิฐเก่าบนเกาะ “จึงเป็นเรื่องดีที่จะแบ่งปัน กับคอนเซปต์ครั้งแรกกับศิลปินที่ชื่นชมจริงๆ ค่ะ สนุกค่ะ แนวคิดนั้นควรจะมีไว้สำหรับการแสดงของผู้หญิงเมื่อปีที่แล้ว” Vaccarello กล่าวเสริม “และเนื่องจากการระบาดใหญ่เราจึงผลักดันให้เป็นเช่นนั้น ในท้ายที่สุด มันก็สมเหตุสมผลมากกว่าที่จะมีมันในเวนิสมากกว่าในปารีส โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ Architecture Biennale— และด้วยคอลเล็กชั่นนั้นซึ่งเป็นส่วนผสมของอิทธิพลมากมายของ Saint Laurent และ 'ลัทธิจินตนิยมใหม่' ของชาวเวนิสจำนวนมาก ไม่ นำพวกเขาไปสู่ประวัติศาสตร์แบบเวนิสคลาสสิก แต่ในสภาพแวดล้อมแห่งอนาคต ฉันคิดว่าหลังจากโควิด-19 คุณต้องการมองไปในอนาคตมากกว่าอดีต—และฉันชอบการผสมผสานของอดีตในการอ้างอิงในเสื้อผ้า และอนาคตในฉาก”
ในระหว่างการแสดงที่รวดเร็ว โครงสร้างสะท้อนแสงของท้องฟ้าสีคราม แสงยามค่ำ และผืนน้ำในลากูนเป็นรอย ในขณะที่แสงไฟของ Aitken เปลี่ยนอารมณ์เป็นช่วงเวลา โดยแนะนำโดยการเปลี่ยนพระอาทิตย์ตกที่เปลวเพลิงหรือรุ่งอรุณสีฟ้าครามของสแกนดิเนเวีย หักเหในกระจกเหล่านั้นชนเผ่าของ Vaccarello ก้าวออกมาในเสื้อแจ็กเก็ตแบบลีนหรือเสื้อโจรสลัดที่เป็นคลื่น (ลองนึกถึง Adam Ant และ New Romantics ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 ของสหราชอาณาจักร) และกางเกงขาบุหรี่พร้อมรองเท้าบูทหุ้มข้อขยิบตาขยายภาพเงาเรียวต่อไป
ในการพลิกกลับของเสื้อผ้าสตรีที่ยืมมาจากตู้เสื้อผ้าของผู้ชายแบบดั้งเดิมในเวลาอันสั้น วัคคาเรลโลยังสนุกกับการสำรวจห้องเก็บถาวรของ Saint Laurent ที่หาตัวจับยากสำหรับเสื้อผ้าผู้หญิงที่ผู้ชายสามารถสวมใส่ได้ รวมถึงเสื้อเบลาส์ผ้าเครปเดอชีนและเสื้อเชิ้ตผ้าแจ็คการ์ดจากช่วงต้นทศวรรษ 70 , เสื้อแจ็กเก็ต toreador และ spencers จาก Saint Laurent's Picasso (Fall 1979) และ Jazz (Spring 1978) คอลเลกชั่น และโบเลโรผ้าบุนวมจากคอลเลคชันจีน (Fall 1977) ที่ดัดแปลงเป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดและสวมใส่กับกางเกงยีนส์สีดำ รวมทั้งตัวเลข ของรูปแบบต่างๆ ของ Le Smoking Vaccarello ยังตั้งข้อสังเกตอีกว่า "มีหลายสิ่งหลายอย่างที่มาจากคอลเล็กชั่นของผู้หญิงในอดีตของฉัน ซึ่งสุดท้ายก็ยั่งยืนมาก" เขากล่าวเสริม "เหมือนกับเสื้อลูกไม้ทุกชิ้น เมื่อสองหรือสามฤดูกาลที่แล้ว"
เพื่อเป็นการแสดงความเคารพต่อเมืองเจ้าภาพ ก็มีการแสดงละครคานิวัลของชาวเวนิสเช่นเดียวกันในผ้าคลุมที่พลิ้วไหวอันน่าทึ่ง รวมถึงเรื่องหนึ่งในผ้าไหมสีเหลืองสดใสที่ชวนให้นึกถึงตัวอย่างความล้มเหลวที่แสดงในการแสดงโอต์กูตูร์ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1983 ของแซงต์ โลร็องต์ (และต่อมาก็มีนักสังคมสงเคราะห์ Nan Kempner มาร่วมงานคอสตูมด้วย งานกาล่าสถาบันที่เฉลิมฉลองให้กับนักออกแบบ) “ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องสนุกที่ได้เห็นว่าชายหนุ่มสามารถคิดได้” แวคคาเรลโลกล่าวถึงข้อเสนอเรื่องเพศของเขา “และฉันต้องบอกว่าพวกเขาคิดไปเองตามธรรมชาติมาก [ไม่ว่าจะเป็นเสื้อลูกไม้หรือรองเท้าส้นตึก”