Ang Netflix TV Series Bodyguard na si Richard Madden para sa British GQ Enero 2019
Ano ang ginagawa ng isang magandang James Bond? British? Syempre. Scottish? Mas mabuti. Maaari ba siyang maglaro ng brutish ngunit mahina? Ito ay nagtrabaho para sa huling isa. Mukha ba siyang matalim na naka-tux? Tingnan sa itaas.
Ngunit ano ang tungkol sa isang makulit, natural na katatawanan? Dahil ang tagal na nating hindi nagkita niyan. At malayo pa sa magulo na aksyong tao na itinayo niya para sa Bodyguard – at mas malayo pa sa mga prinsipe at magagandang lalaki na halos typecast niya – ito ay ang kanyang alam na talino at tuyong mga quips na nagpapaliwanag kung bakit si Richard Madden ay odds-on na gumawa ng Double- O katayuan. Oh, and guess what? Umiinom pa siya ng Vodka Martinis.
Si Richard Madden ay may ugali na ilagay ang kanyang sarili sa mga sitwasyon na, kung sasabihin niya sa iyo nang tapat, ang pinakamasamang posibleng mga sitwasyon na maaari niyang isipin na siya ay naroroon.
Halimbawa, ayaw niya sa pagkanta, sinabing hindi siya marunong kumanta, sabi na ang pagpilit sa pagkanta ay isa sa pinakamasama niyang bangungot, sabi niya, "Salamat sa autotune!" kapag itinuro ko na siya ay nasa isang paparating na Elton John musical, Rocketman, na nangangailangan sa kanya na kumanta sa halip ng maraming. At bukas, sabi niya, ginagawa niya ang "Carpool Karaoke", kung saan siya ay kakanta. When I say I thought that was only for actual singers, he corrects me. "Hindi. Mga bobo din." Ang ibig niyang sabihin ay: mga taong nagsasabi ng oo.
Mga tao. Isa pa yan. May issue sa kanila si Madden. Sa tingin niya, sabi niya, lahat sila ay nakatingin sa kanya. Siyempre, tama siya tungkol doon. Sila ay. Nagkita kami para sa tanghalian sa The Wolseley sa Mayfair ng London – isang lugar na pinili niya, kahit isa, maaari mong ipangatuwiran, hindi iyon perpekto para sa paranoid na agoraphobics – at habang naglalakad si Madden sa sahig papunta sa akin, nakasuot ng chunky-knit navy rollneck at expression ng isang lalaking naghahanda para sa impact, ang ulo ng mga kumakain ay pakaliwa at kanan na parang mga manonood na sumusunod sa isang tennis point. Yun ba... Oo. Ito ay ang bodyguard mula sa Bodyguard, ang lalaking isang linggo na ang nakalipas ay iniulat na inalok ang papel ng 007 upang pumalit kay Daniel Craig, ang bituin ng isang palabas na ang katapusan ay kinumpirma ng BBC ilang araw na ang nakalipas bilang ang pinakapinapanood na drama episode mula noong Nagsimula ang mga record, isang aktor na sikat na sa TV pagkatapos ng kanyang pagiging star-making bilang Robb Stark sa Game Of Thrones, ngunit biglang sumikat ang Coca-Cola salamat sa isang bagay na sinabi ng lahat na namatay: appointment TV, water-cooler TV, Twitter-trending -no-spoilers-please-for-the-love-of-God-no-spoilers TV. At iyon ay mabuti at mabuti at mahusay at, siyempre, ito ang dahilan kung bakit tayo narito. Ngunit din: mga tao.
"Wala itong pinapaboran sa lumang paranoya at pangkalahatang pagkabalisa," sabi niya nang makaupo na siya. "Talagang totoo ang paranoia mo."
Isa pang paranoia na talagang totoo: mga photographer sa mga puno sa labas ng kanyang flat. Mga photographer na nagtatago sa ilalim ng mga sasakyan sa labas ng kanyang flat (“Para hindi mo sila makita”). Ngunit naroroon sila, sabi niya. Nandiyan talaga sila. Upang labanan ang mga ito, nag-set up si Madden ng iba't ibang grupo ng mga kaibigan at kapitbahay sa WhatsApp, na kumikilos bilang isang spotter network, na epektibong nagpapa-paps sa mga paps. Kita mo: patunay! (“Pinadalhan nila ako ng mga larawan nila at sinasabing, ‘Ito ay nasa labas. Narito ang kanyang sasakyan.’”)
'Napahagulgol ako at napuno ng dugo. Para akong nakapatay ng tao.'
At pagkatapos, sa wakas, mayroong panayam na ito, kung saan sinabi niya sa isang punto: "Ako ay tae sa mga panayam. Ako ay natatakot. Natatakot ako sa sarili ko, na hindi ako interesado."
Alin, sa lahat ng hindi inaasahan at kawili-wili at kung minsan ay bahagyang kakaibang mga bagay na sasabihin sa akin ni Richard Madden, ay maaaring ang pinaka-hindi inaasahan at pinakakawili-wili at pinaka kakaiba, dahil wala nang hihigit pa sa katotohanan. Hindi bagay si Madden sa mga bagay na ito. Ang galing niya talaga sa mga bagay na ito. Siya ay prangka at hindi mapagpanggap at makulit at nagsasalita sa mga talata na binuo upang ma-quote nang buo at nagtataglay ng uri ng walang kwentang katalinuhan na taglay lamang ng mga tunay na nakakatawa.
Ang aksyon ay tunay na kapanapanabik. Ang kasarian ay tunay na sexy. Ang mga twist ay ginawa para sa Twitter. Ang talumpati ng kalihim ng tahanan ay maaaring maging mas mahusay.
Ngunit sa gitna ng lahat ay si Madden, isang 32-taong-gulang na aktor na, hanggang sa puntong iyon, ay nababahala na malapit nang makilala bilang "ang taong iyon mula sa Game Of Thrones", o posibleng "ang lalaking iyon mula sa Game Of Thrones who got killed", o marahil kahit na - at pinaka-nakababahala sa lahat para sa kanya - "yung taong gumaganap ng maraming prinsipe".
Makatarungang sabihin na Budd – pagpapalit ng tunika para sa suit, tapat na hukbo para sa isang hiwalay na asawa, PTSD na pinapalitan ang heroic jaw-clenching – ay isang bagay ng pag-alis.
Ang pagganap ni Madden ay napakatalino, ngunit ito ang pangalawang episode na talagang nagsimula sa mga paghahambing ng Connery/Bond, bilang isang angkop na Madden na blind-reversed ng isang kotse mula sa putok, kumuha ng isang semiautomatic na sandata at nagpunta sa pangangaso para sa assailant sa isang kalapit na rooftop. Hindi nasaktan na siya ay Scottish.
Nagsimula ang bodyguard sa 14 million viewers at natapos sa 17m. At kaya, gaya ng sinabi sa akin ni Madden ngayon, “Paano nangyari iyon? Hindi pa rin ako naniniwala sa isip ko."
Ang pag-film sa anim na isang oras na episode ay tumagal ng limang buwan. Habang ang kanyang karakter ay nahahati sa oras na ito nang pantay-pantay sa pagitan ng pagbabarilin, pagsusuot ng mga suicide vests at pag-iisip ng pagpapakamatay, ito ay nagkaroon ng pinsala.
"We were just so deep in, hindi mo na talaga alam kung ano ang nangyayari," sabi niya. “Sasabihin ng mga tao, ‘Alam mo bang magiging hit ito?’ Pumunta ka, ‘Sinusubukan ko lang na mabuhay ito. Sinisikap ko lang na matapos ang linggo.’”
Sinasabi ko sa kanya na nabasa ko na nagkaroon siya ng ilang gabing walang tulog, ngunit itinutuwid niya ako.
“Marami akong walang tulog. Kapag gumugol ka ng buong araw sa damit ng ibang tao, nagsasabi ng mga salita ng ibang tao, iniisip ang iniisip ng ibang tao at lahat ng ito ay mabangis na tae, hindi iyon maaaring makatulong ngunit i-filter sa iyong buhay, dahil ginagawa mo iyon anim na araw sa isang linggo. Pabigat sayo yan.
Iyan ba ay… kapaki-pakinabang, tanong ko, para sa tungkulin?
“Oo. Ngunit hindi masyadong kapaki-pakinabang para sa iyong kalusugan... Hindi nakakatuwang gawin ito. It takes its toll sa paggawa nito. Umuwi ka ng hungkag. Sa gabi ay napapanaginipan mo ito."
Ang lahat ng ito ay maaaring bigyang-kahulugan bilang tipikal na actorly talk tungkol sa pagtapon ng sarili sa isang papel at kung gaano kalalim ang pagsisid. Ngunit sa lalong madaling panahon ay naging malinaw na ito ay higit pa rito. Pagkatapos niyang mag-shoot, aniya, nakaramdam siya ng matinding pagkapagod at gusto niya nang tuluyang tumigil sa pag-arte. Talaga?
“Oo. Tinapos ko ang Bodyguard at ayoko nang kumilos muli. Talaga. Napakaraming kinuha nito sa akin pisikal, mental at personal. Hindi ko nakita ang alinman sa aking mga kaibigan sa loob ng maraming buwan, maliban kung dumating sila sa set. Ito ay walang humpay. Wala kang day off. Ang aking karakter ay hindi nakakakuha ng isang segundo. It took more out of me kaysa sa anumang nagawa ko."
Nang matapos ni Madden ang kanyang huling eksena para sa Game Of Thrones noong 2012 bilang “King In The North” na si Robb Stark – isang eksenang kapansin-pansin sa pagsisimula bilang isang kasal ngunit nauwi sa biyak ng lalamunan ng kanyang ina, nanginginig ang tiyan ng kanyang buntis na asawa at ang kanyang sariling karakter na crossbow -tinadtad at pinugutan ng ulo; Ang Thrones ay hindi kailanman nagkaroon ng tawa - sabi niya, hindi siya tumambay para sa afterparty o kahit na nagpaalam sa mga kasama sa cast. Ito, matututunan ko, bagay sa kanya. Bagkus, dumiretso siya mula sa set patungo sa airport at nag-night flight pabalik ng London.
Noong una niyang binanggit ito sa akin, sa GQ cover shoot, ipagpalagay ko na ito ay dahil may isa pa siyang trabahong mapupuntahan.
'Nagsama-sama ang mga boyguard na nakausap ko at nauwi sa pakikipagtalik sa kanilang mga principal'
Bukas, aniya, lilipad na siya para maupo sa isang beach sa loob ng isang linggo kasama ang kanyang kasintahan, ang aktor na si Ellie Bamber. Ngunit pagkatapos nito, sabi niya, gagawin niya ang palagi niyang ginagawa pagkatapos niyang matapos ang isang trabaho. Mag-isa, sasakay siya ng flight papuntang Scotland, pupunta sa ilang at magsisimulang maglakad.
Wala siyang ilusyon kung saan nagmumula ang pagpilit na ito. Sila ang kakahuyan, o isang bersyon ng mga ito, na pinuntahan niya noong bata pa siya. Ang lugar na maaari niyang takasan.
“Oo. Doon ko na siguro nakukuha ang kagustuhan kong lumabas. Pakiramdam ko ay dapat akong humiga at bigyan ka ng £100.”
Ngunit din, ngayon, ito ay iba rin. Dito hindi na siya mahanap ni paps. "Hindi ganoon kahalaga ang isang larawan!" Ito ay kung saan hindi na siya ginagalaw ng mga tao.
"Gumugugol ka ng mahabang araw na napapaligiran ng mga tao," sabi niya. "Literal na hinahawakan ng mga tao ang iyong katawan at mukha sa buong araw." At kaya, sabi niya, "Umalis ako at umakyat ako sa ilang burol - kung saan walang nanliligaw sa akin."
Photography Matthew Brookes @matthewbrookesphoto
Ang aktor na si Richard Madden @maddenrichard
May istilong Luke Day @luke_jefferson_day
Malikhaing Direksyon Paul Solomons @paulsolomonsgq
Panayam Stuart McGurk @stuartmcgurkgq
Direktor ng Sining na si Keith Waterfield @keefgq
Grooming Charley Mcewen @charley.mcewen
Upang manatiling LIBRE sa mga ad na $5
Salamat sa tulong sa amin na magpatuloy para sa isang site na tumatakbo nang walang mga ad.
$5.00