Inilalahad ng Interview Magazine ang Isyu noong Setyembre 2016 kasama sina Willow at Jaden Smith na litrato ni Steven Klein na inistilo ni Karl Templer, magpapakita kami ng ilang sipi ng mga nakasulat na salita ni Pharrell Williams para sa Panayam.
Ang magkapatid ay ipinakita na ngayon tulad ng bagong Fashion millennial Icon na may suot na pinaka-sopistikado at usong mga tatak.
Sa Met Ball ngayong taon noong Mayo, tinanggap ng aming kaibigan, ang Interview alumnus na si André Leon Talley sina Willow at Jaden Smith sa red carpet sa pamamagitan ng masigasig na pagpapahayag sa kanila ng hinaharap ng fashion. Nagkataon na sumasang-ayon kami sa kanya—at hindi lang dahil ang dalawang teenager na artista ay nagpapakita ng pagiging maalab at pangkalahatan, gayundin ang kasarian, hindi pagsang-ayon na nangyayari na umaayon sa kasalukuyang panlasa ng industriya ng fashion—naniniwala kami na ang mga anak at mga katawagan nina Will at Jada Pinkett Smith ay ang hinaharap, at hindi naman namin kailangang paliitin ang pag-aangkin sa fashion lamang.
Para sa mga panimula, madali ba nating magagawa ang pagkakaiba sa pagitan ng artist, designer, modelo, at performer sa hinaharap? At mahalaga ba ang mga pagkakaiba-iba na iyon? Pipigilan ba ng pagkakaiba ang mahusay na pagsasanib? O ang mga industriya—maging fashion, musika, pelikula, teknolohiya—ay magsasama-sama nang mas komprehensibo kaysa sa ngayon? Marahil sa hinaharap, ang Buddha ay naging tama at lahat ay magiging isa.
Kung ang pagtaas ng intersectionality at multiplicity ang ating pupuntahan, ang sariwang prinsipe at prinsesa ng Calabasas ay talagang ang taliba. Sa pagitan nila, sina Jaden, 18, at Willow, 15, ay may mas maraming gitling sa kanilang mga paglalarawan kaysa sa Morse code—na, tbh, malamang na nagsasalita sila: mga recording artist, aktor, designer, entrepreneur … Sinusuri nila ang napakaraming mga kahon na talagang nagpapakita sila ng ilan conundrums (at hindi lamang ang mga sadyang misteryosong koan kung saan madalas silang magsalita sa social media).
Angkop, marahil, para sa isang pares ng mga avatar ng isang masalimuot at marahil mas nuanced na hinaharap, ang mga batang Smith ay isang matrix ng tila mga kontradiksyon. Sila ay pareho sa paraan ng ipinanganak, at ipinanganak woke af. Sa pag-uusap at sa kanilang mga stream sa media, sila ay marubdob na nakatuon, matapat, ngunit lubos na inalis—mabigat sa mga isyu sa mga lansangan na ito, ngunit mula sa kaibuturan ng kanilang gated na komunidad. Sa personal, hindi bababa sa panahon ng mga panayam, hindi maikakailang naroroon sila, may kamalayan sa sarili, ngunit palaging tila, kahit papaano, malayo. Sila ay napakalaki, sikat sa buong mundo halos sa kanilang buong buhay, ngunit nananatili pa rin silang mga bugtong.
At, higit pa kaysa sa kanilang mga hit sa Billboard, higit pa sa kanilang mga blockbuster na pelikula, higit pa sa mga brand ambassadorship at mga proyekto sa sining, malamang na ang kakaibang projection na ito, ang kanilang lubos na hindi mapag-aalinlanganan na pampublikong katauhan, ang nananatiling pinaka nakakaakit tungkol sa kanila. Sa kanilang sarili o magkasabay, ang dalawa ay tila hindi matitinag tulad ng Siddharthas-higit sa lahat, marahil, ngunit sa paanuman ay tila hindi naaapektuhan ng tsismis sa lupa, mga makamundong alalahanin. At kung maaari silang tunog ng medyo utopia sa kanilang mga imahinasyon, kahit na medyo surfer-dreamy sa kanilang syntactical meanderings, hindi ba, parang, medyo cool na gusto nilang baguhin ang mundo?
Ang tila tiyak tungkol sa projection na ito ay na ito ay may layunin—nababalot sa isang mille-feuille ng kabalintunaan at kamalayan sa sarili, marahil, ngunit hindi sinasadya. Nang, ilang araw bago ang pagnanakaw para sa aming cover, ginawa ni Jaden ang isang random na paparazzi ambush sa isang lokal na mall sa isang impromptu photo shoot, siya ay tila mapanukso, pabiro (o sa halip, nakamamatay na taimtim, ayon sa kanyang ekspresyon) na kinuha ang pagmamay-ari ng kanyang public image, tina-tag ang mga pics ni paps gamit ang kanyang imprimatur. "You can't steal a shot of me," tila sinasabi niya. "Ang iyong pagpapakalat ng aking imahe, pati na rin ang pagbuo at paglikha nito, papayagan ko sa aking mga tuntunin." Ito rin ang pinakanakakatuwa/pinakakakaibang reappropriation ng celebrity-industrial complex sa mahabang panahon.
Pagkalipas ng ilang araw, si Jaden, na nagbida sa 2010 remake ng The Karate Kid, gayundin ang The Pursuit of Happyness (2006) at After Earth (2013) kasama ang kanyang mga pop, at mas kamakailan ay nilalaro si Marcus "Dizzee" Kipling sa Baz Ang The Get Down ni Luhrmann sa Netflix, ay lumabas sa entablado sa Madison Square Garden para mag-rap ng kaunti kasama ang kanyang kaibigan na si Justin Bieber. Noong buwan ding iyon, para sa kanyang ika-18 na kaarawan, naglabas si Jaden ng bagong track, "Labor V2." Si Willow, na gumawa ng kanyang debut sa pelikula noong 2007, kasama si tatay sa I Am Legend at naging platinum sa kanyang unang single, "Whip My Hair," ay naglabas ng album na Ardipithecus noong 2015. Kung ang dalawang ito ay anumang indikasyon, marahil sa hinaharap ay lahat ay maging lahat, kahit saglit lang. Habang sinasabi nila sa kanilang kaibigan na si Pharrell, nagsisimula pa lang sila.
SI PHARRELL WILLIAMS AY ISANG 11-TIME GRAMMY AWARD-WINNING RECORDING ARTIST, PRODUCER, AT SONGWRITER.
Pinagmulan: interviewmagazine.com