Ang mga kasuotan ay naging tunay na walang kasarian sa pamamagitan ng pagkabulok ni John Galliano para sa Maison Margiela Ready To Wear Fall/Winter 2019 Paris.
Lumakas ang "Swan Lake" mula sa mga tagapagsalita sa palabas noong Miyerkules habang ipinarada ng isang coed cast ng mga modelo ang maraming makabagong pananahi na pinagdugtong ng mga print at texture.
Nagkamali si John Galliano sa pagtalakay sa kanyang koleksyon ng taglagas para sa Maison Margiela. Sa pinakahuling yugto ng kanyang "Memory of.. ." podcast kung saan tinatalakay niya ang mga inspirasyon at proseso na pumapasok sa bawat koleksyon, nagsasara siya sa isang magandang tunog na one-liner. "Hindi ito tungkol sa huling produkto. Ito ang paglalakbay."
Siyempre, ang paglalakbay ng paggalugad, pagtuklas at pagsasakatuparan ay mahalaga, lalo na para sa isang tunay na malikhain tulad ni Gallliano. Ngunit ito ay fashion, at ang huling produkto ay mga damit. Kung ano ang hitsura nila sa linya ng tapusin ay mahalaga, hindi bababa sa mga interesado sa komersyal na posibilidad. Katangi-tangi ang kay Galliano — makapangyarihan at maganda ang pagkakagawa sa kumplikadong minimalism na nakuha niya mula sa head-spinning sensory overload na nagmarka sa kanyang pagkabulok sa kanyang January Artisanal collection.
Sa halip na pag-isipan ang dekadenteng kasaganaan sa loob ng ilang panahon, gaya ng naging m.o niya. sa mga nakaraang motif, pinabilis ni Galliano ang proseso patungo sa paglutas. Sa podcast, pinag-uusapan niya ang hindi maiiwasang landas ng pagkabulok, mula sa labis na pagpapasigla hanggang sa pagkabulok sa paghahanap para sa pagiging tunay na hinahanap ng mga Millennial. Sa pamamagitan ng pagkabulok, ang mga materyal na bagay ay maaaring mabawasan sa kanilang purong core, at iyon ang kanyang diskarte dito. Nakuha mo na?
Hindi lamang yan. Ang soundtrack ay nagsabing "Swan Lake." Gayon din si Galliano sa kanyang podcast, bagama't makatipid para sa isang elemento o dalawa, hindi ka magkakaroon ng clue kung wala ang kanyang verbal Cliff Notes. (Ang pinaka-halatang koneksyon: isang unan na puting amerikana, na inspirasyon ng signature na handbag ng brand at nilagyan ng swim cap-like affair, na isinuot ng isang lalaki bilang bahagi ng gender-neutral crusade ni Galliano).
Tungkol saan talaga ang koleksyon: magagandang, mataas na interes na mga damit na, na inilabas mula sa kakatuwaan ng labis na couture, buong pagmamalaki na ipinagmamalaki ang kanilang mahuhusay na konstruksyon.
Kadalasan kasama rito ang tahi ng sastre, na nagsisilbing elementong pandekorasyon at isang paalala ng higit na mahusay na kasanayang kasangkot sa paglikha ng mga damit na ito. Karamihan sa lineup ay madilim, malungkot, na may pahiwatig ng isang Yohji na impluwensya sa matitibay na silhouette na ginawa sa mga klasikong panlalaking tweed, flannel at herringbone.
Nakatuon ang pansin sa silhouette, at ang na-deconstructed-reconstructed na paraan ni Galliano ay ang pagpapalit ng flannel coat sa isang damit o riding pants sa isang bustier at palda.
Ngunit ito ay tungkol din sa pagbabagong posibilidad ng mga partikular na elemento ng konstruksiyon: ang paraan ng sloped na balikat ng isang itim na nadama na Crombie coat ay lumikha ng isang tapered dome na hugis; o kung paano binago ng isang manggas sa isang contrasting na tela at labis na sukat, mas mahaba at mas buo kaysa sa inaasahan, ang mga coat at jacket mula sa klasiko tungo sa fashion; o kung paano kinuha ng isang left-field na tela ang isang pamilyar na trope sa isang lugar na bago. Isang hindi pamilyar na itim na puffer jacket? Ikaw betcha, sa tinahi na chiffon sa ibabaw ng puting wadding, isinusuot sa isang itim na Mackintosh coat.
Ngunit ang koleksyon na ito ay hindi lamang para sa matino set. Ang ilang mga hitsura ay nagtrabaho ng mga pangunahing kaibahan, isang motif na ipinakilala nang may paghuhusga sa isang kagandahan ng isang damit, itim na neoprene sa harap at burdado na kulay abong puntas sa likod. Ang punto: destabilizing tradisyon, at Galliano went all in sa pamamagitan ng paglalagay ng makulay na naka-print na mga panel na nagtatampok ng mainit na pink na flamingo (lumipat, ikaw ay nagha-haute ng mga asul na poodle) sa harap ng isang herringbone na damit at sa likod na mga coat at jacket. At ano ang mas tradisyonal kaysa sa Harris tweed coat ng panlalaki? Tanging si Galliano lang ang nagchop nito sa isang maiksi at boxy jacket, ang flamingo-adorned na panel sa likod nito ay tumugma sa skin-tight jacquard na pantalon at leather boots, at isinuot ng isang lalaki sa universe na walang kasarian ni Galliano.
Malakas na kalmado ang pangkalahatang kalagayan, ngunit sa loob nito, tinukso ni Galliano, kung minsan ay dinadala ang mga damit at ang kanyang mga manonood sa cusp ng frenetic. Ang isa ay maaaring tiyak na bumili sa kanyang paghahanap upang mahanap ang pagiging tunay sa pagkabulok; walang mas dalubhasa kaysa sa kanya sa malalim na pag-iisip ng fashion musings. O maaari lamang madama ng isa ang kilig sa paghahanap ng perpektong amerikana na mabibili sa susunod na taglagas at magkaroon ng magpakailanman. Sa alinmang paraan, ang paglalakbay ni Galliano at ang huling produkto ay talagang sulit sa paglalakbay.