Naintriga ang creative director na si Pierpaolo Piccioli sa isang black and white coed at napakahusay na koleksyon ng taglagas 2021.
Binuksan ni Pierpaolo Piccioli ang kanyang mga tala sa koleksyon ng Valentino gamit ang isang quote mula kay Lucio Fontana, ang Italian artist na nagtatag ng Spatialism at sikat na naglaslas at nagsaksak ng mga canvases. Angkop ang sanggunian, dahil ang taga-disenyo ay nagpakita ng isang ganap na bagong silweta — mga sobrang maiikling damit at palda — kapansin-pansing pinuputol at binabago ang mga proporsyon ng kanyang signature floor-length at tuluy-tuloy na mga disenyo.
Ang pantalon ng mga lalaki ay naka-crop din hanggang sa itaas ng bukung-bukong. Si Piccioli ay nag-eksperimento sa mas maikling hitsura para sa tagsibol, ngunit inamin niya na ito ay isang pangunahing konsepto para sa taglagas.
Nakilala ng taga-disenyo ang isang maliit na grupo ng mga mamamahayag - lahat ay sinubok nang nararapat at malayo sa lipunan - pagkatapos ng palabas, na na-livestream mula sa Piccolo Teatro di Milano noong Lunes, ang araw na bumalik ang Milan at ang rehiyon ng Lombardy sa mas matinding paghihigpit, na pumasok sa tinatawag na orange zone — isang hakbang lang sa ibaba ng red zone — na nabigyan ng pickup sa mga impeksyon sa coronavirus. Nadagdagan ang matinding damdamin sa pamamagitan ng isang live na pagtatanghal nina Cosima at ng Symphonic Orchestra ng Milan na si Giuseppe Verdi, na umalingawngaw sa "Nothing Compares 2U" ni Sinéad O'Connor.
Ngunit nais ng taga-disenyo na maghatid ng mensahe ng kalayaan at pag-asa, na nagsasabing ang pagbubukas ng isang teatro pagkatapos ng napakaraming buwan ng pag-lock ay "isang matapang, halos punk na tanda," na magagawang "ibahagi ang mga emosyon ng isang palabas kapag ang mga aktibidad ng komunidad ay tinanggihan.” Binigyang-diin niya na ang Piccolo ay "isang simbolo ng progresibong kultura at naglalaman ito ng lahat ng mga pagpapahalagang pinaninindigan ng aming brand, ito ay isang lugar ng pagiging inclusivity at kalayaan."
Sinabi ni Piccoli na gusto niyang maging mapamilit, na nag-aalok ng malinaw na mensahe. At gayon din ang ginawa niya, dahil ang koleksyon ng coed ay nakasalalay sa mga tiyak na elemento at isang pangunahing itim at puting palette, maliban sa ilang gintong hitsura. Ito ay isang ode sa craftsmanship at artisan ni Valentino, dahil ang mga burda at intarsia ay katangi-tangi at hindi kapani-paniwalang detalyado, halos parang couture. Si Piccioli ay hindi kailanman naglalayo sa kanyang sarili mula sa tinatawag niyang "ang diwa ng couture bilang kultura, ngunit para sa pang-araw-araw na paggamit at walang anumang nostalgia ng nakaraan."
Ang mukhang isang mesh turtleneck ay talagang gawa sa mga baluktot na piraso ng tela na inilagay sa tulle, na bumubuo ng pattern ng diyamante, at isinusuot sa mga layer sa ilalim ng isang kamiseta, isang pullover at isang amerikana. Ang archival macro V logo o ang macro check grid ay kumikinang sa intarsia, na nagdagdag ng texture, habang ang isang lace na Victorian na mala-bib na dekorasyon ay pinalamutian ang isang polka dot dress. Ang panlabas na kasuotan ay namumukod-tangi, dahil muling binisita ni Piccioli ang mga peacoat at jacket bilang mga kapa — isa pang paalala ng couture.
Para sa gabi, bumalik ang haba sa dumadaloy na mga gown.
Ang isang standout ay isang itim na chiffon gown sa mga solong panel na pinagsama-sama ng mga ribbons. Romantiko? Marahil, ngunit ipinaliwanag ni Piccioli, na ang romantikismo sa kanyang bokabularyo ay hindi kumakatawan sa "kagandahan ngunit Sturm und Drang, ito ay ang pagpili na maging isang indibidwal, hindi isang grupo, ito ay punk anarkiya at subjective. This is a more personal romanticism, more intimate, there’s eroticism but this is not a sexy woman or a macho man, there are no stereotypes, only people seen in a personal way, without any clichés.”
Hindi rin nabigo ang mga accessories. Bilang karagdagan sa mga bagong hubad na sapatos na may takong na may stiletto na may studded toes, ang designer ay nagpakita ng mga bota na may engraved rubber petals, na nagpapahina sa kanilang katatagan.
Inalis ni Piccioli ang mga reference sa koleksyon ng 1989 couture ni Valentino Garavani na inspirasyon ng arkitekto ng Vienna na si Joseph Hoffman, na minarkahan din ng mga pandekorasyon na itim at puting motif.
“Hindi ko tinitingnan ang nakaraan o ang mga archive, ang pagrepaso sa mga ito ay ang paggaya, at pagkatapos ng 20 taon sa Valentino, naniniwala akong na-absorb ko ang mga code ng tatak at muling inilarawan ang mga ito sa ibang paraan, bahagi sila ng ako. Mahirap ihiwalay ang aking pagkakakilanlan mula sa kay Valentino,” aniya. "Ang koneksyon sa nakaraan ay bahagi ng isang aesthetic na pagkakakilanlan."
Pierpaolo Piccioli
Sa katunayan, ang koleksyon ay mukhang sariwa at dapat magsilbi sa nakababatang henerasyon na nililigawan ng tatak. Ang desisyon ni Piccioli na makipagtulungan sa aktres, mang-aawit, at aktibistang si Zendaya sa pagharap sa mga ad sa tagsibol ay naaayon sa kanyang layunin na gawing mas naka-sync ang label sa panahon at mas inklusibo, habang pinapanatili ang mga naka-istilong code nito.
Kahit na sinipi ng mga tala ng palabas ang Fontana, sinabi ni Piccioli na walang partikular na tema sa koleksyon. Sa katunayan, hindi gusto ng taga-disenyo ang pagkukuwento sa fashion, na naniniwala sa ilang mga kaso ito ay naging isang uri ng isang lansihin. "Ang salaysay ay ang koleksyon mismo, sa pamamagitan ng aking trabaho maaari akong gumawa ng pulitika, magdala ng mga halaga at emosyon, isang wika, at ang pagiging narito ay isang gawa."