MAN Taglagas/Taglamig 2016 London

Rory Parnell-Mooney

Grace Wales Bonner

Charles Jeffrey

LONDON, ENERO 8, 2016

ni ALEXANDER FURY

Ang London's menswear talent incubator MAN—isang joint venture sa pagitan ng Lulu Kennedy's Fashion East na inisyatiba at ng Arcadia behemoth Topman para maghagis ng isang triumvirate ng hinaharap na menswear star—ay itinatag noong 2005. At maraming bituin ang ipinanganak mula rito—lalo na, sina Craig Green at Jonathan Anderson.

Gayunpaman, sa dumaraming siksikan na tanawin ng fashion ngayon, nagtataka ka kung paanong ang mga baguhan sa fashion—tulad ng ragtag brigade ng MAN designer ni Kennedy—ay maaaring gumawa ng isang dent, pabayaan ang isang epekto. Ang sagot? Sa pamamagitan ng pag-aalok ng isang bagay na naiiba: hindi kompromiso, mabangis na indibidwal, isang tiyak na nakuha na lasa. Kalimutan ang multimillion advertising na kalamnan, ang MAN ay may moxie.

Hindi bababa sa, ito ay ginawa para sa Fall 2016, kung saan ang isang trio ng mga taga-disenyo ay nag-alok ng mga natatanging opinyon sa kontemporaryong pagkalalaki: ang mga batang mag-aaral na Katoliko na nakabalabal na itim ay nakipag-usap sa isang bejeweled na master of ceremonies ng West Indian na sinundan ng isang raggedy, drag-edy East London club kid. sa Party Monster flatforms at isang bunched-up na corduroy miniskirt. Kailangan ng lahat ng uri upang gawing ikot ang mundo ng fashion.

LALAKI ang gumagawa niyan. Tingnan sina Anderson at Green, na ang mga disenyo ay nakaimpluwensya sa fashion sa buong mundo: Lagyan ng tsek ang bilang ng mga palabas ng lalaki at babae na nagtatampok ng mga kurbata (trademark ng Green), o ang bilang ng mga babaeng nag-crop up sa mga palabas ng lalaki (à la Anderson).

Ang breakout sa season na ito ay si Grace Wales Bonner—bagama't nakakuha na ng British Fashion Award at global exposure, siguradong taya siya na maliwanag na hindi nalalayo sa kanyang itinatag na formula. Ang formula na iyon ay ang pinalamutian na lalaki, na may partikular na pagtukoy sa West Indies; Sinaliksik ni Wales Bonner ang mga tema na naiimpluwensyahan ng Aprika sa kabuuan ng kanyang karera, na, bagama't maikli (nagtapos siya sa Central Saint Martins ng London halos 18 buwan na ang nakalipas), ay nakakaintriga. Dahil nahuhumaling siya sa kasaysayan—mayaman sa mga kuwento at mayaman sa paningin—si Wales Bonner mismo ang nagsabi sa likod ng entablado na hindi niya naramdaman na hindi niya ito pinapansin. Kaya naman ang mash-up noong 1970s kasama ang 1870s, ng mga African-American na aliping kanta, Bollywood, at ang psychedelic Afrofuturists, ang Nigerian Irish composer na si Tunde Jegede na tumutugtog ng isang West African harp habang naglalakad ang mga modelo. Ang mga modelong iyon ay nagsuot ng isa pang mash-up ng Funkadelic wide-lapel tailoring, Victoriana crystal beading sa silky tracksuiting, at mga kamiseta na mahigpit na nakasabit sa baywang, tulad ng mga damit na cotillion. pambabae? Napangiwi si Wales Bonner. "Ito ay tungkol sa pagdadala ng kagandahan at kahalayan sa damit ng lalaki," sabi niya. Ngunit sino ang nagsabi na hindi iyon maaaring maging panlalaki?

Ang thread na iyon—ng pagtatanong ay nakatanggap ng mga ideya tungkol sa panlalaking damit—ang pinagdugtong nitong MAN ménage à trois. Bumalik si Rory Parnell-Mooney sa kanyang teenage years sa isang Catholic school, nag-print ng mga slogan tulad ng "Nancy Boy" (isang kanta ng banda na Placebo) o "Repent" (walang premyo para sa pinagmulan nito) sa mga damit na naka-riff sa balon- itinatag na uniporme ng mga dispossessed na kabataan: hoodies, slouchy shirts, sweatshirting, '90s nostalgia. Walang alinlangan na nakita mo na itong tumatambay sa isang shopping mall na malapit sa iyo.

Siguro nagbago na ang uniporme na iyon? Iyan ang naramdaman mo kay Charles Jeffrey, na ang mga pierced, powder, at pomaded na banda ng mga dandy na rebelde ay nagmamalasakit sa mga karton na totem. Sila ang mga naka-skirt pero naka-tuck at tweaked jackets (tinawag sila ni Jeffrey na "nervous," ang kanilang tailoring ay sumasalamin sa tics at tugs na katangian ng anxiety attacks). Mukhang gulo. Narito ang matalinong bagay: sa likod ng entablado ay hindi talaga. Ang mga niniting na damit, lalo na, na may mataas na sinturon ng ribbing, tinadtad na mga balikat, o buckshot pointelle patch sa buong dibdib, ay karapat-dapat hindi lamang sa merito, kundi ng pansin. Ang lahat ng mga taga-disenyo ay. Maghanda para sa epekto.

MAN Taglagas/Taglamig 2016 London

Magbasa pa