LONDON, ENERO 10, 2016
ni LUKE LEITCH
Ang koleksyon na ito ay puno ng magagandang damit na maraming lalaki—kasama ang isang ito—ay ikalulugod na bumaba sa tindahan. Ang maong, na tahimik na pumatak na may bilugan-tipped na mga linya ng isang Germain raindrop camouflage, ay madilim at makinis at napakarilag ang pagkakagawa. Gayon din ang malawak na seleksyon ng enveloping, brown o gray wide-yarn oversize knits at ang kanilang mas fitted na leopard o rain-camo intarsia na mas pinong mga pinsan. Mayroong ilang magagandang kislap ng isang medyo off-tone na pula—halos eksaktong kaparehong lilim na nakita namin sa Maharishi at Astrid Andersen kahapon—sa isang opening parka at isang kawili-wiling cross-body bomber na inspirasyon ng Mongolian source material ni Christopher Raeburn. Ang huling dalawang hitsura na ginawa mula sa recycled army snow ponchos ay kasiya-siyang Muppet-esque show-closers, ngunit karamihan sa mga parke at bombers ng palabas na ito at ang iba pa sa karaniwang mga suspek na coat-rack ay kapansin-pansin sa kanilang pagpigil. Ang pula at ang mga patak ng ulan na iyon ay magkahiwalay, mayroong kaunti sa kakaibang karaniwang ibinibigay ni Raeburn. Bilang isang palabas na karanasan ay wala itong pagkabigla at pagkamangha.
Sa likod ng entablado si Raeburn, 34, ay wastong ipinagmamalaki ang mga katha at balanse ng koleksyong ito. Siya ay lilipat sa isang bagong studio sa lalong madaling panahon, at nilinang ang mga retail partnership na kinabibilangan ng Dover Street, Selfridges, at Harrods. Aniya: "Ang isa pang bagay para sa akin, sa pagiging tapat, ay nakakapanabik na lumaki kasama ang tatak. Siguro may mga bagay na idinisenyo ko five years ago na masyado na akong matanda sa ngayon."
Dito sa London gusto naming makuha ang aming cake at kainin ito; Nalulungkot kami kapag ang isang fashion designer na nagsimula sa mga fringes na may isang bagay na pang-eksperimentong sasabihin sa ibang pagkakataon ay gumawa ng mas modulated, conventionally pitched, commercially conceived na mga damit. At pagkatapos ay kapag ang mga taga-disenyo ng British ay nabigo na makahanap ng tagumpay sa negosyo at napipilitang mag-shutter, nagtataka kami kung bakit. Ngayon, pinili ni Raeburn ang mas matalinong kurso—sapagkat kapag ang pagtulak ay dumating sa pagtutulak, ano ang pag-apruba ng iilan kumpara sa kaugalian ng marami?