MILAN, ENERO 18, 2016
ni ALEXANDER FURY
Si Massimo Giorgetti ay may kalahating dosenang mga kopya ng malabo, kulay-tubig na mga portrait ng artist na si Elizabeth Peyton na idinikit sa kanyang Fall MSGM mood board. May isang paparating na ibebenta sa Christie's, aniya, na nakatakdang ibenta ng isang milyong dolyar. "She only took three years to become an important artist," he sighed. Marahil ay iniisip ni Giorgetti ang kanyang sariling meteoric rise-bilang noong nakaraang taon, siya ang bagong tao sa Emilio Pucci, isang maliit na kilala, out-of-left-field na pagpipilian para sa august Florentine house. Ipinakita niya ang kanyang ikatlong koleksyon ng Pucci, para kay Pre, mga isang linggo na ang nakalipas.
Ang impluwensya ng trabaho ni Peyton sa koleksyon ngayon ay medyo kongkreto: ang pakiramdam ng kusang-loob, ang kagyat, isang bagay na mabilis na nawala, na nakakuha ng isang sandali. Sinabi ni Giorgetti na gusto niya iyon, at nagkaroon ng pagmamadali sa mga kasuotan na ipinakita niya, na nilagyan ng gulo-gulo ang buhok at naka-ibaba ng sneakers, ang mga bahagi ng pananahi at palakasan ay minasa at ginulo. Ang isang panglamig, sabihin nating, na may isang chomped-up na laylayan, na parang ang mga knitters ay nagambala bago sila nakakuha ng pagkakataong tadyang ito; ang mga argyle ay nabutas ng mga butas, at ang mga kulay—hazmat orange, Hockney blue, isang virulent na geranium—nag-zinged. Parang mas mabilis nilang tinamaan ang iyong retina kaysa sa iba. Paikot-ikot sa katawan, ang mga damit ay tila hinihila nang nagmamadali, o sa dilim.
Nagustuhan ni Giorgetti ang katotohanang ginamit ni Peyton ang kanyang istilong slapdash upang ipinta ang "mga normal na tao at royalty." Naaaninag iyon sa isang mash-up ng mga tela, kaswal at pormal, masakit na patent coat at pantalon na may felted wool cardigans, ang ilan sa mga ito ay naka-pin ng mga plasticized corsage, na parang mula sa screwed-up prom dates. Muntik nang iwanan ang pag-print—sa halip, gumamit si Giorgetti ng mga pamamaraang nakakaubos ng oras, tulad ng mga intarsia inlay o jacquards, upang ihabi ang kanyang mga graphics. Maaaring hindi mo napansin: Pinasabog ng taga-disenyo si Cassius, ang French electro band, upang gawin ang lahat ng bagay na may bilis ng hyped-up, at ang palabas ay nagpapatuloy.
Sa halip na makaramdam ng pangamba sa bilis ng fashion ngayon, o sa mga hinihingi na iniatang sa isang medyo batang taga-disenyo na balikat (Giorgetti ay 39; sa Milan marami sa kanyang mga kakumpitensya ay may 20 taon sa kanya), naramdaman mo na lang na muling nasigla. Parang si Giorgetti din. Kung nakakaramdam siya ng pressure, tiyak na hindi niya ito ipinapakita.