NEW YORK, FEBRUARY 3, 2016
ni MAYA SINGER
Nabubuhay tayo sa edad ng algorithm. Ang lohika ng algorithm ay ang mga sumusunod: May formula para sa panlasa, at ang lansihin ay upang alisan ng takip ito. Siya na may gusto sa X at Y ay walang alinlangan na magiging interesado sa Z, pati na rin-lahat ito ay ganap na mahuhulaan. Ang bagay ay, bagaman, ang mga algorithm ay karaniwang nabigo. Ilang beses ka nang iminungkahi ng isang produkto sa Amazon, batay sa iyong mga nakaraang pagbili, na napansin mo bilang hindi nauugnay (o nakakasakit pa nga) sa iyong panlasa? Dapat mong ipagdiwang ang maling kalkulasyon: Ang iyong di-scriptable na sangkatauhan ay inilatag sa pagkakamali. Hindi tayo gaanong madaling hulaan gaya ng ating nakikita.
Ang pinakabagong koleksyon ni Tim Coppens ay isang pagpupugay sa hindi mahuhulaan ng tao. Hindi iyon sinadya ni Coppens; sa halip, ang kahulugan ay lumitaw mula sa paraan ng kanyang pag-iwas at pag-iwas sa inaasahan, kadalasan sa sandaling naisip mo na naisip mo kung ano ang kanyang ginagawa. Tulad noong nakaraang season, iginuhit ng koleksyong ito ang kanyang mga alaala ng kanyang '90s-era adolescence, ang tamad na skateboarding afternoons at post-grunge soundtrack na iminungkahi sa maluwang na mga hugis ng pantalon at ang masaganang paggamit ng plaid. Ang dahilan kung bakit ang koleksyon ay isang mas nakakahimok-kaysa-average na ehersisyo sa nostalgia, gayunpaman, ay ang pagiging tiyak nito-ito ay hindi tungkol sa karanasan ng sinuman, pagdating sa edad noong '90s, ito ay tungkol kay Coppens, at hinawakan niya ang ilang mga tema na mahalaga, noon, partikular sa kanya. Ang pinaka-halatang halimbawa niyan ay ang kanyang satellite motif, na naka-deploy sa prints at artful embroideries, ngunit napatunayan din ito sa Belgian lilt ng mahigpit na damit na panlabas ni Coppens at sa mga touch na parang dappling ng isang malambot na kulay ng salmon, ipinaliwanag niya bago ang palabas. , inspirasyon ng isang partikular na kuha sa Dazed & Confused of Eminem.
Sinabi rin ni Coppens bago ang palabas na mas nakatuon siya, sa pagkakataong ito, sa paglikha ng mahuhusay na indibidwal na piraso kaysa sa paggawa ng ilang malalaking konseptong punto. At halos lahat ng item dito ay tila maingat na inaalagaan, sa pamamagitan man ng pagdaragdag ng detalye, tulad ng lacing sa likod ng isang satin bomber, o ang pagbabawas nito, tulad ng sa isang perpektong nakakupas na olive wool coat mula sa hanay na kasing laki ng kapsula. ng kasuotang pambabae. Ang mga damit na ito ay magkakaroon ng produktibong buhay sa benta. Sa runway, gayunpaman, ang koleksyon sa kabuuan ay naging isang bagay na mas mababa kaysa sa kabuuan ng napakagandang bahagi nito. Ang malakas na pananaw ni Coppens, at ang matalas na hawakan na dinala niya sa kanyang pinakamahusay na mga piraso, ay napuno ng labis na layering at ang pagsasama ng napakaraming item, tulad ng mga hoodies, na nagpapahina sa tono ng koleksyon. Ang kasuotang panlalaki ay sapat na malakas upang makatakas nang hindi nasaktan, ngunit hinahanap pa rin ni Coppens ang kanyang katayuan sa kasuotang pambabae, at nangangailangan ito ng isang mas malinis na pagtatanghal. Ang pagbubukod sa panuntunang iyon ay ang kanyang huwarang damit na panlabas, kung saan ang kanyang deft tailoring ay sumikat. Ang Coppens ay may mga gawa ng isang pangunahing taga-disenyo-na may kaunting pag-edit, ang kanyang pagkapanalo na hindi mahuhulaan ay makikita nang malinaw.