JASON MORGAN
Sa industriya ng pagmomolde, ang kontrata ng pabango ay isang banal na grail, at kakaunti ang kasinghalaga ng Acqua di Gio ni Giorgio Armani, isa sa mga kilalang cologne sa mundo. Nakatulong ang kampanyang Acqua di Gio na ilunsad ang mga karera nina Lars Burmeister at Simon Nessman sa mga bagong taas, at si Jason Morgan ang pinakahuling nakakuha ng kanyang puwesto sa mga iconic na ad, na kinunan sa pagkakataong ito ni Matthew Brookes. Ang klasikal na guwapo, all-American na hitsura ni Morgan ay minarkahan ang isang mas masungit at mature na pagliko pagkatapos ng kabataang kagandahan ni Nessman, dala ang lahat ng karanasan ng higit sa isang dekada sa industriya sa pamamagitan ng ilang mga ups and downs. Lumilitaw din ang dating guro at accounting headhunter, hinubad ang kanyang mga damit-at, tila, anumang onsa ng taba-sa pinakabagong mga kampanya sa damit na panloob ni Emporio Armani. Eksklusibong lumalabas siya dito sa Models.com sa feature na ito ni Arnaldo Anaya-Lucca na may styling ni Gregory Wein. Sa isang pakikipanayam kay Jonathan Shia, sinabi ni Morgan ang tungkol sa kanyang pagsisimula sa Phoenix, paghinto sa industriya (at pagbabalik), at ang kanyang kasalukuyang star turn.
Jason Morgan / Soul Artist Management (New York)
Isang panayam ng Models.com ni Jonathan Shia
Photography ni Arnaldo Anaya Lucca (De Facto) para sa Models.com
Estilo ni Gregory Wein
Pag-aayos ni Paul Merritt (De Facto)
Editor Betty Sze
Producer na si Jazmin Alvarez
Paano ka nagsimulang magmodelo?
Ang aking huling semestre sa Unibersidad ng Arizona sa Tucson, ang aking kaibigan ay nasa ahensya ng Ford/Robert Black sa Phoenix at kinukwento niya sa akin ang lahat ng perang kinita niya, kaya na-curious ako. Siya ay tulad ng, "Kaya mo ito," at kinuha niya ang mga Polaroid sa akin at ipinadala ang mga ito sa kanyang ahente at tinawag nila ako pagkaraan ng ilang araw at pagkatapos ay pumunta ako sa Phoenix at nakilala sila. Nagsimula ito mula doon, ngunit ito ay isang mahabang paglalakbay. Labindalawang taon na ang nakalipas.
Paano napunta ang iyong karera mula doon?
Nagtapos ako ng pag-aaral at gumawa ng ilang trabaho sa Arizona, ngunit alam kong hindi ka talaga mabubuhay sa paggawa niyan sa Arizona. Hindi ko alam kung ano ang gusto kong gawin sa buhay ko. Nag-aral ako para maging guro, kaya nagturo ako ng isang semestre. Nasiyahan ako, ngunit kailangan mong maging masigasig upang maging isang guro; ito ay dapat na ang iyong hilig, ang iyong tanging layunin, at hindi ko nakuha ang pakiramdam na iyon noong ginawa ko ito. Nagustuhan ko ito, ngunit alam kong may iba pa akong gustong gawin. Nais kong maglakbay nang higit pa. Nais kong makita ang mundo at malaman kung ano ang gusto kong gawin, at naisip ko na ito ay isang magandang paraan upang patagalin ang pagiging isang bata at walang tunay na trabaho. Kaya naisip ko na ang Los Angeles ang susunod na hakbang. Kinuha ako ng isang ahensya sa Los Angeles at lumipat ako sa Los Angeles pagkatapos ng paaralan, hindi talaga alam ang negosyo. Nagtagal ako marahil ng anim na buwan doon, dahil mahirap magtrabaho doon. Mayroong maraming mga modelo doon, at ang mga nagtatrabaho ay ang mga nagbayad ng kanilang mga dues at nagpalipas ng oras sa New York at naglakbay at itinatag ang kanilang mga sarili. Nag-shoot ako kasama ang ilang mahuhusay na photographer at gumawa ako ng mga hakbang, ngunit hindi ko ito namalayan. Ang nakita ko lang ay hindi ako kumikita, kaya alam kong kailangan kong pumunta sa New York. Nag-commute ako pabalik-balik mula sa Philadelphia. Kasama ko si Click noon, at mahirap. Wala akong ideya kung tungkol saan ang negosyo, at kung gaano ito katagal at kung gaano ito kahirap. Nagkaroon ako ng maling saloobin tungkol dito, at sa palagay ko ay tinalikuran ako ni Click dahil nahihirapan ako. Gusto kong sabihin, "Paano ako hindi nagtatrabaho sa linggong ito, ano ang nangyayari?" Pagkatapos noon ay parang, "Tapos na ako dito. Mayroon akong degree sa kolehiyo, gagamitin ko ito at makakuha ng isang tunay na trabaho." Natapos akong makakuha ng trabaho sa isang kompanya ng seguro bilang isang headhunter, nagre-recruit ng mga financial analyst at accountant. Ginawa ko iyon sa loob ng isang taon at kalahati at kinasusuklaman ko ito. Ako ay miserable. Ito ay isang magandang karanasan, dahil ito ang nagturo sa akin kung ano talaga ang totoong buhay. Pagkatapos noon, hindi ko na kaya at nasabi ko na lang, “I’m going to give modelling one more shot.” Si Christian sa Front sa Miami ay patuloy na nag-email sa akin sa lahat ng ito, at siya ay tulad ng, "Sa tingin ko ay maaari kang magkaroon ng karera sa negosyong ito," kaya kapag dumating ang oras para sa akin na huminto at maghanap ng ibang gagawin, lumipat na lang ako. sa Miami at nagtrabaho ako sa kanya nang kaunti. Pagkatapos ay binaril ko si Abercrombie, binaril ko kasama si Bruce Weber, at bumalik ako sa New York at pumirma kay Wilhelmina. Nagsimula akong magtrabaho nang kaunti. Pero iba ang ugali ko, parang, "Ok, ito ang gagawin ko, magpo-focus ako dito at gagawin ko kung ano ang dapat kong gawin para magawa ito." Bawat taon ay naging mas mabuti. Ngayon ako ay tatlumpu't lima at ito ang pinakamalaking taon na naranasan ko.
Ano sa tingin mo ang nasa likod ng pagbabago sa takbo ng iyong karera ngayon?
Marami sa mga ito ay may kinalaman sa aking saloobin, sa pagiging mas matiyaga at aktwal na ginagawa ito. Hindi ako nag-eehersisyo nang husto hangga't maaari. I wasn't eating right, I wasn't in the best shape I could've been in. Akala ko noon na ako, pero sa pagbabalik tanaw ngayon, alam ko kung gaano kahirap at kung ano ang kailangan mong gawin sa negosyong ito . Kailangang lagi kang nasa ibabaw ng lahat ng bagay at hindi ka maaaring siraan. Mayroong isang tiyak na paraan na kailangan mong lapitan ang pagtrato sa iyong mga ahente at iyong mga kliyente, at sa palagay ko ay napagtanto ko ito sa aking paglaki at pagdaan sa mga mahihirap na panahong iyon. Ang ilang mga lalaki ay nagtatrabaho nang mas mahusay habang sila ay tumatanda. Lumalaki sila sa kanilang hitsura at sa palagay ko ay marami rin itong kinalaman dito. Palagi akong mukhang bata at para akong nasa pagitan ng yugto.
Hindi alam ang tungkol sa industriya noong nagsimula ka, naisip mo bang magmomodelo ka pa rin pagkalipas ng maraming taon?
Hindi, kung sinabi mo sa akin noon na ang lahat ng ito ay mangyayari ngayon, hinding-hindi ako maniniwala. Akala ko ang karera ng isang lalaki ay ilang taon at iyon na. Hindi talaga ako pumasok sa ganitong pagtingin sa ganyan. Ito ay higit na paraan para makita ko ang mundo at makilala ang mga kawili-wiling tao. Ito ay naging isang bagay na hindi ko inaasahan.
Dahil hindi mo ito iniisip bilang isang karera, ano ang pinaplano mong gawin pagkatapos?
Hindi ko alam, naliligaw talaga ako. Hindi ko pa rin alam kung ano ang gagawin ko pagkatapos nito. Ngunit habang tumatagal ako sa negosyo, mas marami akong nakikilalang mga lalaki na mas matanda, na bumili ng mga bahay at gumawa ng magagandang bagay sa negosyo, at binago nito ang proseso ng pag-iisip ko. Ako ay tulad ng, "Kung ang mga taong ito ay maaaring gawin iyon, bakit hindi ko magagawa?" Sinimulan kong makita na maaari kang magkaroon ng karera sa ganito, ngunit hindi ito madali. Nagtagal ito, at may mga pagkakataon, kahit ilang taon na ang nakalipas, kung saan ako ay parang, “Ano ang ginagawa ko? Ang aking karera ay maaaring matapos sa loob ng ilang buwan at wala na akong maipapakita para dito, wala sa aking résumé sa totoong mundo." Ito ay uri ng nakakatakot, ito ay isang malaking panganib. Ngunit ako ay palaging naniniwala sa aking sarili at ako ay matiyaga dito at sa wakas ay nagsimula ang mga bagay na mangyari.
Paano mo napanatili ang iyong kumpiyansa?
Nagbago talaga ang mga bagay nang makasama ko si Jason sa Soul mga apat na taon na ang nakakaraan. Sa sandaling nakasama ko siya, alam kong siya ang tamang ahente para sa akin at alam kong ito ang simula ng isang bagay na maaaring maging talagang mabuti. Hindi siya nag-BS, kadalasan ang sinasabi niya ay totoo, at palagi niyang sinasabi, "Kikita ka, bigyan ito ng oras." Kahit na ang mga oras ay talagang masama, siya ay palaging talagang nagpapalakas ng loob. Binago ko ang paraan ng pagtingin ko sa mga bagay. Nag-focus ako sa kung ano ang kailangan kong gawin, dahil napakaraming hindi mo kontrolado sa negosyong ito. Sinubukan ko lang na manatiling positibo, i-visualize ang magagandang bagay na nangyayari, at tumuon sa kung ano ang maaari kong kontrolin, tulad ng paglalakbay at pagpunta sa iba't ibang mga merkado, anuman ang magagawa ko upang panatilihing abala ang aking sarili, panatilihin ang aking sarili sa pagtatrabaho. Sa kalaunan ay nahulog ang mga bagay sa lugar.
Matapos magtrabaho sa industriya ng napakatagal na panahon, ano ang pakiramdam na magkaroon ng ganitong biglaang tagumpay kasama si Armani?
Noong nakaraang taon, maganda ang lagay ko. Ginawa ko si Ralph Lauren at gumawa ako ng ilang magagandang editoryal, at naghahanap-buhay ako. Palagi akong tinatanong ng mga tao, "Ano ang pangarap mong trabaho?" at ito ay Acqua di Gio. Ayokong sabihin na akala ko ito ay hindi maabot, ngunit tila napakalayo. Ngunit naisip ko ito, at ito ay isang bagay na gusto ko at sinubukan kong ilarawan sa isip. Kahit ngayon na nangyari ito, ito ay surreal. Medyo mahirap paniwalaan.
Ano ang karanasan sa pagbaril?
May plano na sila sa gusto nila bago pa man ako makarating doon. Alam ko kung ano ang tatak, alam ko kung ano ang bango, nagkaroon ako ng ideya. It’s iconic, usually mukha lang, timeless, kaya medyo alam ko kung ano ang pupuntahan nila at ipinaliwanag nila sa akin. Kinunan namin ang print ad sa Sardinia at ang video sa Sardinia at sa London sa Pinewood Studios, kaya parang nasa set ng pelikula. May isang underwater breathing apparatus na kailangan kong gamitin at isang lalaking may walkie-talkie na nagtatanong sa akin kung may kailangan ako, kaya tinatrato ako na parang bida sa pelikula. Mabait talaga ang lahat. Iyon talaga ang pinakamagandang karanasan na naranasan ko sa paggawa ng trabaho.
Si Mr. Armani ay kilala na nagtatapon ng mga bagay-bagay. May kukunan ka, at hindi niya gusto, at kailangan nilang i-reshoot ito. Kaya hindi pa rin ako naniniwala na mangyayari ito. Hindi ako naging komportable, iniisip, "Oh, nakuha ko ito." I knew I have it for like two or three months before we shot it, kaya nakatutok talaga ako. Iyon lang ang iniisip ko sa loob ng dalawang buwan. I wanted to pako it so we actually got it, kaya kinabahan ako at naexcite. Ngunit kapag nagsimula na ang lahat, nakalimutan mo ang lahat ng iyon at pumunta ka na lang sa agos.
Bilang isang taong may mahabang karera, anong payo ang mayroon ka para sa mga bagong modelo?
Sa tingin ko kailangan mong maging matiyaga at sundin ang iyong mga pangarap at kung ano ang gusto mo. Marami akong nakikitang lalaki na humahabol sa dalawang kuneho. Ang ilan ay nagsisikap na maging isang ahente ng real estate at isang modelo, o isang artista at isang modelo, at ito ay napakahirap. Ang negosyong ito ay sapat na mahirap. Ang payo ko ay kailangan mong tumuon sa isang bagay. Anuman ang gusto mo, tumuon sa isang bagay na iyon at maging matiyaga at magtrabaho nang husto hangga't maaari. Kailangan mong maging makatotohanan din, ngunit kailangan mong maniwala na mangyayari ito.
models.com
40.7127837-74.0059413