Ang Paglalakbay ni Brad Murphy /PnV Network Interview

Pag-ibig o Takot?

Ang Paglalakbay ni Brad Murphy

/PnV Network Interview

Ni Tom Peaks @MrPeaksNValleys

Sa ilang pagkakataon kapag ginagawa ko ang mga modelong panayam na ito, makakatagpo ka ng isang taong nagbubukas ng kanilang kaluluwa, na inilalantad ang kanilang sarili para makita ng mundo. Ganito ang kaso sa Brad Murphy na nakabase sa NYC. Sa aking pananaliksik bago ang pakikipanayam, natagpuan ko ang isang taong kilala ko na may kwentong sasabihin. At hindi binigo si Brad. Siya ay isang tao na naghahangad na buksan ang kanyang espiritu at patayin ang kanyang isip. At isa na gustong mabuhay nang walang paghahatol o pagtanggap ng paghatol. Ito ang UNANG BAHAGI ng isang nakakaakit na panayam na magdadala sa iyo sa paglalakbay sa buhay ni Brad Murphy upang makamit ang sariling katangian.

Brad, magsimula tayo sa pangunahing impormasyon. Timbang/taas, kulay ng mata/buhok? Ang iyong bayan at kasalukuyang lungsod na tinitirhan? Sino ang kumakatawan sa iyo?

Humigit-kumulang 185 lbs at mas mababa sa 6'4". Ang buhok ay maduming blonde, hazel na mga mata. Ang bayan ng tahanan ay Phoenix, Arizona dahil ito ang may pinakamalaking papel sa aking pagkabata, ngunit ang aking kasalukuyang tinitirhan ay New York City. Kinakatawan ako ng Soul Artist Management.

Kaya, naniniwala ako na ikaw ay unang henerasyong Irish American. Ano ang ibig sabihin nito sa iyo?

Ipinanganak ako sa California ngunit ang nanay ko ay lumipat sa USA mula sa Ireland upang makalayo sa mga laban sa IRA. Habang ang aking ama ay ipinanganak at lumaki sa Phoenix Arizona, mayroon pa rin siyang malakas na dugong Irish at ilang Katutubong Amerikano. Napansin ko sa murang edad mayroon akong seryosong hilig na wala sa karamihan ng mga tao sa paligid ko at dahil doon ay labis akong ipinagmamalaki. Passion ang lahat ng bagay sa buhay. At kung ano ang gumagawa sa atin, saan tayo nanggaling, at kung bakit tayo kung sino tayo ay mahalagang maunawaan...at least para sa akin gusto ko ang mga sagot.

Brad, proud kang momma's boy. Sabihin sa amin kung bakit napakahalaga niya sa iyo.

Natatandaan mo ba yung passion na sinabi ko?? Well since day 1, and definitely as a baby was really intense and my mom saw that early and worked a lot on helping me control that energy and being more calm; at ngayon nasa lahat ng ginagawa ko. Niyakap ang pagnanasa na pinagpala sa akin at pagiging maingat kung paano ito na-project. Itinuro din niya sa akin ang mga bagay na sa tingin ko ay hindi namin matututunan sa ibang lugar maliban sa malakas na babae. I get this feeling in my heart I get when I think of her; isang pakiramdam ng pasensya, pagpaparaya, pakikiramay, katahimikan, kagalakan, pagtanggap…. I got the biggest crush on my ma, she has been my rock buong buhay ko, and for that I want to give it back to her and on the world. Lahat ng meron ako ngayon ay isang malaking pasasalamat sa kanya.

Sabihin sa amin ang tungkol sa iyong pagkabata. Palagi ka bang superstar?

Madalas kaming lumipat dahil lumipat ang tatay ko sa 4 na magkakaibang estado na tinawagan ko sa bahay kung saan napunta ako sa Arizona sa edad na 9 at doon ako lumaki. Alam ng mga magulang ko na kailangan nila akong gawing abala, kaya hanggang sa natatandaan ko, at noong middle school ay naglaro na ako ng halos lahat ng sport mula tennis hanggang hockey, swimming, hanggang bowling... nananatili sa akin ang ice hockey kahit na kung saan ako naglaro. sa loob ng 14 na taon at nakabuo ng maraming mga kasanayan sa pagtutulungan ng magkakasama, at palaging isa sa mga mas mahusay sa yelo kaya ang pamumuno at kompetisyon ay naging isang malaking bahagi ng kung sino ako.

Palagi akong nakahanap ng sarili kong paraan, sa lahat ng ginagawa ko; tumayo para sa, at ako ay tungkol sa. Palaging may malakas na pakiramdam ng sariling katangian at ginagawa ang sarili kong bagay… –Brad Murphy

Walang sinuman ang makapagsasabi sa akin ng anuman tungkol sa kung ano ako o kung sino ako sa tingin nila dahil palagi akong may matinding pagnanasa sa kung sino ako hangga't naaalala ko. Malinaw kong natatandaan noong 16 na lumuluha ako sa ulan dahil sa hindi magandang break up... na sinasabi sa sarili ko na pinaghirapan ko ang sarili ko at kung may magagalit sa akin, kasalanan nila iyon...hindi ako. Hinding-hindi ako magbabago para kahit kanino.

Ilang beses ka nang dumanas ng matinding krisis sa buhay mo...kung sakaling mangyari?

Ang pinakamalaking epekto ng aking pagkabata na nangyari sa aking buhay ay nawalan ako ng aking matalik na kaibigan, medyo nakababatang kapatid sa edad na 23, kung saan siya ay halos 21. Mayroon akong napakakaunting matalik na kaibigan na matatawag kong matalik na kaibigan habang lumalaki. At pagkatapos ng high school ako at ang "iyan" na kaibigan,

Si Dallas, naging parang magkapatid, palagi niyang sinasabi sa mga tao na magkapatid kami... Wala akong nakitang ganyang tingin sa akin hanggang sa puntong iyon. Ang nakakabaliw na bahagi ay tumingala ako sa bata. Dahil lang sa respetong ibinigay niya sa akin. Nakita niya ako bilang isang kaibigan at kapatid sa mga paraan na hindi ko alam na ako ay. Ginawa niya ako kung sino ako ngayon bilang isang kaibigan at huwaran sa mga tao. Isa siya sa mga unang matalik kong kaibigan na minahal ako nang walang kondisyon at nasa mas magandang lugar siya ngayon. At least, kailangan kong sabihin iyon sa sarili ko. Hindi na siya makakalakad sa mundong ito... Kaya bawat hakbang ko ngayon ay para sa atin. Mayroon akong isang tattoo, at ito ay nasa aking pulso, at ito ay upang ipaalala sa akin na maging matalik na kaibigan, na kapatid sa lahat. At maging natural at hindi subukang maging kahit ano. Araw-araw ko siyang iniisip. I feel blessed na naapektuhan ako sa ganitong paraan.

Maglakas-loob kong sabihin sa pakikipagkilala sa iyo, Brad, para kang isang tao na magiging isang natatanging ministro. Nagbibigay ka ng mga nakakaganyak na pag-uusap tungkol sa kung paano konektado ang mga tao at ang kahalagahan ng pag-ibig. Karaniwan, ang mga modelo ay mas namuhunan sa pakikipag-usap sa fitness…ito ay halos cliché. Ngunit, mas konektado ka sa emosyon at pananampalataya. Saan galing yan?

Lumaki akong pinagtatawanan ng marami at hindi ko maintindihan kung bakit…. Pinaghirapan ko kung sino ako sa mga tao... Nasa isip ko ang paglaki, iniisip at iniisip kung bakit iba ang pakikitungo sa akin ng mga tao... kung bakit ako napili. Laging naghahanap ng mga sagot at ito ang nagdala sa akin na maging mas mahabagin at mapagparaya sa mga tao. Inaalala ang sakit at paghihiwalay na naramdaman ko noon... parang doble ang ibinibigay ko kaysa sa inaasahan ko sa mga tao ngayon. Ang lahat ng bagay ay humahantong sa pagtataka ko kung bakit ganito ang pakikitungo sa akin ng mga tao ngunit higit sa lahat kung bakit ganito ang pakikitungo nila sa mga tao sa pangkalahatan. Ano ang dahilan ng pagkamuhi kung ang gusto ko lang ay magmahal. Sinimulan kong pasimplehin ang buhay at tanungin ang aking sarili kung ano ang nag-uugnay sa ating lahat, kung ano ang karaniwang emosyon na pinagsisikapan nating lahat. Sa ilalim ng lahat ay mayroon tayong pag-ibig o takot. Maaari nating piliin na kumilos sa dalawang emosyong iyon...Pag-ibig o kawalan ng pagmamahal, na takot. At ang takot ay laban sa aking relihiyon.

"Isa kang model, kaya dapat mayabang ka!" Sa palagay mo ba iyon ang pang-unawa ni Brad Murphy? Paano mo pipigilan ang paghusga sa mga tao nang mababaw?

Ang paghatol ay isang bitag... Kapag tayo ay may mga inaasahan para sa anumang bagay sa buhay, inaalis natin ang ating sarili sa pagtingin sa mga bagay kung ano sila. Mas gusto kong kunin ang mga bagay nang may bukas na isip at bukas na puso, nang walang inaasahan, at hinahayaan kong patunayan ng mga tao ang kanilang sarili sa akin. Gayundin ang mga sitwasyon dahil kung mayroon man ay meant to be; ito ay magiging. Ang mga inaasahan ay nagtakda sa amin para sa pagkabigo... Pinipili kong mabuhay nang walang pagkabigo at higit na pasasalamat. Maraming tao ang nagsusumikap pa rin sa paghahanap ng kanilang sariling pasasalamat sa loob ng kanilang sarili, naghahanap sa loob ng kanilang sariling persepsyon sa buhay... kaya sila ay nanghuhusga, at nagdidiskrimina dahil tulad ng sinabi ko noon; pagkalito. kaya talagang talo sila...hindi ako. Pinipili ko ang pakikiramay at pagpaparaya sa mga tao, kumpara sa paghatol at pag-asa. Ang pagpigil sa mga tao sa paghusga ay hindi posible...Labis kaming nag-aalala tungkol sa kung ano ang "maaaring" isipin ng mga tao, ngunit alam mo kung ano, iisipin pa rin nila ito, kaya fuck it.

Ano ang ibig sabihin ng pagiging bukas-isip at bukas-puso para sa iyo?

Pagkuha ng mga tao kung ano sila. At mga sitwasyon...Nang walang paghuhusga o inaasahan. Mamuhay lamang na handa at kayang tanggapin ang anumang bagay mula sa mga tao at sitwasyon upang maaari kong tanggapin ang kung ano ito, hindi kung paano ko ito nakikita. Kapag mayroon tayong inaasahan o mga panuntunan sa kung ano ang nakikita natin, at kung paano dapat ang mga bagay… nakakaligtaan natin ang katotohanan ng kung ano man ito. Ang katotohanan ay kung ano ang nakatayo, ang malinaw. Huwag balewalain ang anumang bagay...kung mayroon tayong mga inaasahan, marami tayong ipagwalang-bahala.

Narinig kong sinabi mo kapag nag-post ka ng mga shirtless o sexy na mga imahe na hindi ito para sa atensyon, ngunit sa halip ay masining na pagpapahalaga. Ipaliwanag.

Ang mga mata at katawan ay nagsasalita nang mas malakas at mas totoo kaysa sa anumang maaaring magmula sa bibig. Pumasok ako sa pagmomodelo para sa sining ng pagpapahayag. Ako ay nasa panahon kung saan wala akong ginagawang espesyal sa aking buhay at hindi rin ako labis na nasisiyahan sa hamon na ibinibigay sa akin kaya pagkatapos marinig ng aking kaibigan na dapat akong pumunta sa audition na ito at na "tingnan" ko iyon nagustuhan nila, naisip ko bakit hindi. Halika upang mahanap ito nahulog ako sa pag-ibig sa pagmomodelo ... o dapat kong sabihin ang sining ng pagpapahayag. Nakita ko ang aking sarili sa lens na iyon dahil hinamon ako nito na tumingin sa loob ko. Ang pagsasalita nang walang mga salita, at ang mga mata at katawan lamang ang tunay na paraan ng komunikasyon. Pakiramdam ko karamihan sa mga tao ay nawawalan ng punto ng anumang sining dahil sa labis na damdaming natatanggap nila... kaya nanghuhusga dahil hindi nila naiintindihan kung ano ang mga damdaming iyon. Iyan ang itinuro sa akin ng pagmomolde; for the 1st time in my whole life feeling ko nagtatanong yung camera, "sino ka?!" Kapag nakatayo ako sa harap ng camera o sa entablado sa pag-arte, pakiramdam ko ang pagbabalik-tanaw sa akin ay ang lahat ng hindi naiintindihan sa akin. Parang naririnig ko ang tanong... “Bakit ka nandito? I'm sorry, sino ka ba? Hindi kita kilala!" at hayaan mo akong sabihin sa iyo, mayroon akong sasabihin tungkol sa kung sino ako. Pakiramdam ko ay ang pagmomodelo at pag-arte ang tanging lugar kung saan hinahayaan ako ng mundo na maging sarili ko.

Gusto mong tuklasin ang lahat ng anyo ng pagpapahayag ng sarili. Sabihin sa amin kung paano mo ito ginagawa.

Pakiramdam ko ay nabubuhay ako kapag ang aking isip ay nagsara at ako ay nabubuhay lamang. Itinuro sa akin iyon ng musika. Nakukuha ko ang parehong pakiramdam mula sa pagpapaalam tulad ng ginagawa ko sa melody ng musika, o kapag nasa yoga at nakakarelaks, o kapag tumutugtog ng piano, o sumasayaw, o naglalaro ng hockey…. Nauuhaw ako sa mga bagay na nagbubukas sa aking diwa at nakakasira sa aking isipan. Parang organic, pakiramdam ko buhay na buhay. Tulad ng pakiramdam ng adrenaline, o pagiging walang timbang. Tulad ng walang pag-aalala sa nakaraan at kasalukuyan, nabubuhay lamang sa sandaling ito. Ang pakiramdam ng pag-ibig ay ibinibigay sa atin sa ibang tao. Ang pakiramdam ng lahat ay magiging ok, "May karapatan ako sa akin, at iyon lang ang kailangan ko." Anuman at lahat ng bagay na nagpapahayag ng aking sarili nang hindi iniisip ay nasisiyahan akong gawin. Ang pagiging natural, huwag subukan...maging.

COMING SOON: Ikalawang Bahagi ng Brad Murphy.

Mahahanap mo si Brad Murphy sa Social Media sa:

https://www.facebook.com/brad.j.murphy.90

https://www.instagram.com/rad_b/

https://twitter.com/TheBradMurphy

Snapchat: rad.b

Ang mga photographer na itinampok sa Unang Bahagi ng Panayam ni Brad ay kinabibilangan ng: Parcel Bernier, Steve Burton, Andrea Marino, Hard Cider at Bruce Weber.