Sa lumalabas, Shia LaBeouf isn't a full-on insane person — he's just what happen when that annoyingly pretentious guy na kinaiinisan/na-date mo noong college ay sumikat. Sa isang nakakagulat na taimtim - ngunit hindi gaanong nakakabaliw - pakikipag-usap sa Magasin sa panayam , ang nakakabahalang aktor ay tinatamaan ang lahat ng "White Guy Who Majored in [Humanities/Liberal Arts]" milestones.
Naninigarilyo, walang sando, si Shia LaBeouf ay nag-rattle sa kanyang Troubled White Guy Antiheroes na tinitingala niya, kasama sina Sean Penn, aktwal na baliw na lalaki na si Mel Gibson, at kapwa pseudo-performance artist na si Joaquin Phoenix. Binanggit at ipinaliwanag din ni LaBeouf ang lahat ng mga pag-ulit ng modernismo na sa isang punto ay na-subscribe niya (post-, meta-), sinusuri ng pangalan ang kanyang eksistensyal na krisis at kasunod na paglapit sa Diyos, at tinatalakay ang "pagtitrip sa droga" at natagpuan ang kanyang sarili bilang siya. nagpupumilit na maging matanda. Pinag-uusapan din ng method actor kung paano lubos na nabago ng pagbabasa tungkol sa performance art ang kanyang buhay, para sa mas mabuti o mas masahol pa, at sinisisi ang avant-garde na makata na si Kenneth Goldsmith para sa kanyang pagkahilig sa plagiarizing - o kung tawagin niya ito, "hindi malikhaing pagsulat."
Nang maupo ako sa kanya nitong nakaraang Setyembre sa New York, hindi ako magtataka kung mas interesado siyang pakainin ang kanyang misteryo kaysa sa pagsagot sa aking mga tanong—halimbawa, na ang pakikipagtulungan kay Lars von Trier ay nagpasulong sa pag-aakala na sinuman para magkaroon ng kahulugan si LaBeouf ay pinakamahusay na tingnan siya sa pamamagitan ng isang lens ng ironic detachment. Sa halip, ang kasabikan ng aktor na ipaliwanag ang kanyang sarili ay pinagmumulan ng patuloy na sorpresa. Sa halip na mapagpanggap na nagsasalita, siya ay may layunin at maalalahanin. Ang kanyang pagtuon ay maliwanag at isinalin sa isang kahanga-hangang pakiramdam ng epekto, na may parehong uri ng hilaw na emosyon na dinadala niya sa kanyang pinakabagong pelikula, ang writer-director na si David Ayer's World War II action melodrama Fury, kung saan si LaBeouf ay nakikipagbuno nang may pagsisisi habang nagsisilbi bilang bahagi ng isang tank squadron sa ilalim ng utos ng karakter ni Brad Pitt, si Don “Wardaddy” Collier.
ELVIS MITCHELL: Bumalik sa The Battle of Shaker Heights noong 2003, nakita ko ang iyong kasabikan tungkol sa materyal.
SHIA LaBEOUF: Natuwa lang ako na magkaroon ng trade. Sa puntong iyon, ang pagkikita sina Ben Affleck at Matt Damon ay parang, "Wow." Nakatrabaho ko si Jon Voight on Holes [2003], at siya ay isang bayani para sa aking ama. Ngunit sina Ben Affleck at Matt Damon ay mga bayani mula sa aking henerasyon. Ito ay isang antas na hindi ko akalaing maaabot ko. We were still living in this "Holy shit, this is really happening to us" kind of thing. At hindi lang ito isang solong bagay, na parang nag-jaunted ako sa sarili ko. Ang aking ina ay isang tindero ng tela, ang aking ama ay isang nagbebenta ng droga, bukod sa iba pang mga bagay, at pareho silang huminto sa kanilang mga pangangalakal upang maging parang carnie folk at gawin ang bagay na ito sa akin. Kaya malaki ito para sa aming lahat nang mangyari ang Project Greenlight [ang reality show ng HBO, ang pangalawang season kung saan nakadokumento ang embattled na paggawa ngShaker Heights]. Ang aking ina ay labis na humanga kay Ben Affleck na nasa premiere. Si Ben ay talagang kaakit-akit na dude. Siya ang kauna-unahang lalaki na talagang kinuha ako sa gilid at pinaramdam sa akin na kaya ko.
Ngunit para maging patas, mukhang mahirap ang buhay ni Shia LaBeouf (lumaki siya sa Echo Park "bago ito naging cool"/gentrified) at may ilang malalaking isyu sa tatay — na mababasa mo lahat sa kanyang napaka masusing pagtatanggol sa sarili.
Photography ni Craig McDean at inistilo ni Karl Templer.
Sipi ng Interview Magazine at mga salita ng PaperMag.