By ZACH BARON
Fotografia autorstwa THOMAS WHITESIDE
W swojej historii na okładkę GQ Style, zawsze kontrowersyjny Conor McGregor opowiada o wszystkim: Donaldzie Trumpie, zakupach za 27 000 dolarów, Money Mayweather i jego szalonej drodze do zostania donem ośmiokąta. Ostrzeżenie: język McGregora jest tak samo niebezpieczny jak jego lewa pięść.
Wczoraj Conor McGregor wydał 27 000 dolarów w sklepie Dolce & Gabbana w Los Angeles, a potem zrobił to, co zwykle robi po wydaniu gdzieś 27 000 dolarów: poszedł na kawę, aby dać sklepowi czas na spakowanie wszystkich rzeczy, które właśnie kupił. „W dzisiejszych czasach to dla mnie powszechne zjawisko” – mówi. Jego opiekunowie i przyjaciele przyzwyczaili się do czekania. Dowiedzieli się, że wydawanie tak dużej ilości pieniędzy wymaga cierpliwości.
W każdym razie czeka, a potem odbiera telefon ze sklepu, a potem kolejny telefon, ponieważ przytłoczeni sprzedawcy wciąż znajdują w stosie rzeczy, o których zapomnieli dodać do rachunku — parę butów, poszetkę — a teraz nieśmiało oddzwaniają, by zapytać, czy mogą ponownie uruchomić kartę Conora. Nie znam jeszcze Conora McGregora zbyt dobrze — poznaliśmy się dopiero, gdy opowiada mi tę historię — ale moja rada dla sprzedawców towarów luksusowych w Ameryce i Europie brzmi: nie rób tego. Wybrana przez McGregora metoda komunikacji nie zawiera przenikliwego międzynarodowego tonu rozczarowanych przywilejów. Nie będzie prosił o rozmowę z menedżerem. – Łamę kości oczodołu – mówi, próbując mi wytłumaczyć, o czym mówi, obracając w ustach słowo „orbitalny” jak wyjątkowo cierpką pastylkę do ssania. Jakby to było kolejne hrabstwo po Crumlin, nieuroczym irlandzkim przedmieściu, w którym dorastał. „Zrzucam 27 000 dolarów. To mniej więcej mój ósmy raz w zeszłym tygodniu. I nie możesz wrzucić jak poszetka? Mówisz kurwa poważnie?!” Mówi, że nie szuka niczego za darmo. Tylko miara szacunku.
Conor McGregor może i jest teraz bogaty, ale wciąż walczy o życie. Właściwie to więcej niż walki; niesie swoją ligę, UFC, na plecach, tak jak robiła to Ronda Rousey, zanim po raz pierwszy została znokautowana i zajęła rok, aby wyzdrowieć. Pod jej nieobecność – tak naprawdę to kwestia miesięcy – McGregor stał się sensacją głównego nurtu, a UFC sprzedano za 4,2 miliarda dolarów. To, ile z tej wartości można mu przypisać, to pytanie, które ciągle sobie zadaje. Jego nieliczne dziesięć walk w UFC w ciągu czterech lat (dziewięć zwycięstw, większość z nich przez cudownie precyzyjny nokaut i jedna porażka z facetem, którego pokonał w swojej następnej walce) obudziło setki tysięcy, jeśli nie miliony, ludzi do dzikich urok mieszanych sztuk walki. Pewnego dnia może pozwolić sobie na zakup uroczej okleiny w stylu nouveau riche i pojechać do Aspen lub Davos, ale teraz jego cywilne życie, jak to opisuje, to picie dużej ilości tequili, noszenie pięknych musztardowożółtych golfów Gucci i szaleństwo na zakupach z pieniędzmi zarobił na przekształcaniu niebezpiecznych mężczyzn w nieprzytomnych chłopców.
Nigdy nie jest sam i rzadko odpoczywa. Postanawia być otoczony — przez asystenta agenta, dwóch ochroniarzy, kamerzystę, wytatuowanego kumpla Charliego, jakąś niewyraźną liczbę wesołych, wulgarnych Irlandczyków nie robiących nic szczególnego. Można go znaleźć w centrum tego wszystkiego, rykoszetującego jak wzburzona cząsteczka. Wydaje się, że trochę pogo, kiedy idzie. Jego ostry podbródek poprzedza go. Jego broda wygląda na miękką i puszystą, jak coś, czego możesz umrzeć, próbując dotknąć. Jego nos ma trochę soli w kształcie blizny na grzbiecie. Ma nieproporcjonalnie duży tyłek, jak sądzę, z założenia. Jak wbudowane źródło zasilania.
Podróżuje w konwoju. Zamienia parkingi w wycieczki po kwasie: jest zielone Lamborghini, przykucnięte jak modlitwa; gołębi szary Rolls-Royce, od góry do dołu, skórzane wnętrze pomarańczowe jak przewodnik na bagnach Florydy, krzepki meteor w spoczynku; czarny Dodge Challenger, bo muscle cars; duży czarny Escalade. Flota niczym sen dziecka o sukcesie. Jakby Michael Bay miał rację co do świata.
W tej chwili słońce zachodzi, zimowe światło jest blade i wyblakłe, a on znajduje się w dużym magazynie w centrum Los Angeles i robi sobie zdjęcie. Jest już ciemno, kiedy on i jego przyjaciele wychodzą na zewnątrz. Kluczyki do samochodu są rozdawane losowo, bez rozpoznawalnej logiki. Charlie ląduje w Lambo, ale nie może nawet znaleźć włącznika reflektorów. Ciągle pyta, czy ktoś wie, gdzie to jest. McGregor i ja kończymy na tylnym siedzeniu Rolls, przytulnej małej biosferze. Za kierownicą siedzi jeden z ochroniarzy, duży, cichy i uczynny. Conor wierci się, pochyla, wychyla, nawiązuje intensywny kontakt wzrokowy.
Pokazuje mi na telefonie zdjęcia niektórych ulubionych ostatnich strojów. Przez jakiś czas zajmował się wyszukanym krawiectwem; teraz to nieskazitelne trampki i luksusowo casualowe dzianiny, norki, zuchwałe, ale posłuszne tkaniny. Opowiada o tym, jak w dzisiejszych czasach Irlandia jest pełna mini-McGregorów, roje młodych mężczyzn w brodach i kamizelkach, pięknie ubranych – ubranych tak jak on – szukających brzydkich walk. „Wszyscy chcą być trochę mną. To linia Drake'a. Wszyscy ci chłopcy chcą być trochę mną. I to jak cholera prawda.
Jak się z tym czujesz?
„To znaczy, nie obwiniam ich. Gdybym nie był sobą, też bym chciał być sobą.
Mówi, że przez cały tydzień pracował jak sukinsyn. „To dla mnie wycieczka za 2 miliony dolarów. Jeden tydzień, 2 miliony”. Zarobił na przerwę. Odpoczynek. Dlatego teraz jedziemy do Malibu, gdzie wynajął gigantyczny kamienny dom nad morzem. "Skończyłem." Jego jedynym celem jest relaks. „Może poszukam wielkiego, grubego tyłka Khloé — pływała po Malibu. Mam ich w dupie. Po prostu lubię widzieć je na żywo”.
Masz na myśli… Kardashianie?
„Tak, po prostu zobacz, jak wyglądają te duże, tłuste tyłki na nich”.
Tylko po to, żeby… podziwiać je z daleka?
„Nie o podziwianiu. Podziwiać? Nigdy. Co to za powiedzenie? Nigdy nie stawiaj cipki na piedestale, przyjacielu. Po prostu chcę to zobaczyć. Chcę ich zobaczyć."
Był zmęczony wcześniejszym zrobieniem zdjęcia, a teraz znowu się budzi. W jego oku pojawił się figlarny błysk. Wczoraj wyszedł za późno. Mówi, że przebywanie poza domem jest zabawne, dopóki ludzie nie podejdą zbyt blisko. „Ludzie myślą, że jestem celebrytą. Nie jestem celebrytą. Łamię ludziom twarze dla pieniędzy i podskakuję” – mówi. Rolls płynie na zachód.
Marynarka, 2370 USD, spodnie, 1000 USD, Salvatore Ferragamo / T-shirt, 390 USD, Tom Ford / Loafers, 960 USD, Santoni / Zegarek Patek Philippe
Nagle odwraca się do mnie, jakby właśnie coś sobie uświadomił. "Wiesz co? Podoba mi się wszystko, o czym tutaj rozmawiamy – mówi. Lubi naszą rozmowę. Czuje się komfortowo. „Ale muszę uzyskać zgodę na artykuł, zanim wyjdzie. Rozumiesz co mówię?"
Robię. Ale prześwit nie jest czymś, co dajemy. Zasady dotyczące stylu GQ. Odchrząkuję. Jego twarz ciemnieje. Widziałem już to wyrażenie, nigdy nie wyobrażałem sobie, że kiedykolwiek będę go odbierał.
– Wyrzucę cię teraz na autostradę i przejadę nad tobą tym samochodem – mówi, patrząc prosto na mnie.
jąkam się. Może jego ludzie mogliby porozmawiać z moimi ludźmi, wyjaśnić to?
Długa pauza.
– W porządku. W porządku. Groźba zniknęła z jego twarzy, jakby nigdy jej tam nie było. Nawet mały uśmiech. „Nie martw się o to. Prawie miałeś zostać wyrzucony z samochodu na autostradzie.
„Chcę negocjować, ile jestem wart. Chcę przedstawić moje analizy między ludźmi i powiedzieć: „Teraz jestem to winien. Zapłać mi.'"
Możesz obejrzeć wszystkie walki Conora McGregora w ciągu jednego popołudnia. Nawet jeśli nie jesteś fanem MMA, zachęcam do tego. To tak, jakby patrzeć, jak gąsienica zamienia się w motyla, który staje się pistoletem śrubowym używanym przez Javiera Bardema w filmie „Nie ma kraju dla starych ludzi”. Jest geniuszem wyczucia czasu. Znajduje sposoby, by bić ludzi, gdy są najmniej przygotowani na cios. Wydaje się spokojniejszy w klatce niż wielu z nas w sklepie spożywczym we wtorkowe popołudnie. Walczy z podniesionymi rękami, prawie w przeprosinach. Jego prawa ręka ma tendencję do sięgania i łapania powietrza, jakby szukał włącznika światła w ciemności. Jego lewa ręka spuszcza przeciwników na podłogę.
W swoim debiucie w UFC, przeciwko byłemu członkowi Powietrznej Gwardii Narodowej, Marcusowi Brimage, McGregor przykucnął, skakał dookoła, uwolnił się na swój niejasno małpi sposób; zadzwonił dzwonek, a potem: podmuch śmiertelnie zbitych podbródków i Brimage na białym płótnie. Za minutę siedem sekund.
Wszyscy prawie tacy byli. W drugiej walce McGregora w UFC, przeciwko Maxowi Hollowayowi, McGregor faktycznie zerwał ACL w drugiej rundzie, a następnie wrócił i walczył z Hollowayem przez dodatkowe pięć minut. Kolejne zwycięstwo, jednogłośną decyzją. „Patrząc wstecz, powinienem był po prostu ściągnąć kolano z nogi i uderzyć go nim” – powiedział McGregor na konferencji prasowej po walce.
Ujednolicił tytuł wagi piórkowej pod koniec 2015 roku, pokonując budzącego grozę zawodnika José Aldo w 13 sekund. Trzynaście sekund! Zasadniczo tyle czasu zajęło Aldo, by znalazł się w zasięgu lewej ręki.
Jego rodzice twierdzą, że urodził się z zaciśniętymi pięściami. „Walczyłem przez całe moje pieprzone życie” – mówi Conor McGregor.
W słuchaniu jego rozmów jest czysta dzika radość. On to wie. Czasami wydaje się, że prawdziwą oznaką jego hojności jest to, ile ci daje, ile słów, jaki poziom oburzenia. Rozmowa to broń, narzędzie. „Ten facet to klaun! On po prostu gada!”. Słyszałem to wiele razy w swojej karierze – mówi. – A potem śpią w środku ośmiokąta. Rozmawia przed walkami, po walkach. W listopadzie, podczas pierwszego w historii pojedynku MMA, który odbędzie się w Madison Square Garden, pokonał Eddiego Alvareza, zdobywając mistrzostwo UFC w wadze lekkiej, a następnie na ringu chwycił mikrofon. „Spędziłem dużo czasu, zabijając wszystkich w firmie. Za kulisami zaczynam bójki ze wszystkimi. Wyśmiewałem wszystkich z listy. Chcę tylko powiedzieć, z głębi serca, chciałbym skorzystać z tej szansy, aby przeprosić… absolutnie nikogo” – powiedział pełen radości. „Podwójny mistrz robi to, do cholery, czego chce!”
W Rolls pochyla się do przodu, pytając, czy możemy się zatrzymać, żeby znaleźć coś ciepłego dla jego klatki piersiowej, obolałej od podróży. Ból z pracy. Potem odchyla się do tyłu, próbuje wyjaśnić, dlaczego jest tak dobry w tym, co robi. Weźmy pod uwagę Nate'a Diaza, którego McGregor niespodziewanie przegrał w marcu zeszłego roku, a następnie zemścił się za zwycięską decyzję w sierpniu zeszłego roku:
„Nijaka praca nie jest tak czysta jak moja. Moje strzały są czyste. Moje strzały są precyzyjne. Spójrz na Nate'a. Nate ważył 200 funtów. Kiedy go uderzyłem, było to dokładnie tak, jakby snajper wycelował w kogoś między gałkami ocznymi i pozwolił, by coś się rozerwało. Sposób, w jaki upadł, był jak worek gówna. Więc to jest moc, którą mam.”
Czy możesz wyjaśnić, jak to działa technicznie?
Uśmiecha się, jakby to było dokładnie to pytanie, które miał nadzieję zadać.
„Wszystko jest w worku do orzechów. Wszystko jest w worku kulowym. Po prostu mam pewność, że pochodzi z mojego dużego worka na piłki i wiem, że kiedy cię uderzę, upadniesz. I to wszystko."
Mówi, że przez jakiś czas walka była dla niego wszystkim. Ale w zeszłym roku był w (jeszcze innym) Dolce & Gabbana na Piątej Alei w Nowym Jorku i spotkał faceta, który zatrzymał się w Ferrari. „Miał blask, jak brązowa opalenizna — był złoty” — wspomina McGregor. Facet wyglądał jak bóg. „Są różne opalenizny. Masz opaleniznę z solarium. Miałeś jak kalifornijską opaleniznę. Masz hiszpańską opaleniznę. Masz opaleniznę narciarską. Opalenizna na stokach narciarskich. To wyjątkowa opalenizna. A potem jest opalenizna jachtu. I jest piękny. Jest złoty. Ten facet miał idealnego. Platońska opalenizna. Najbogatsza opalenizna, jaką Conor McGregor kiedykolwiek widział.
Okazało się, że ten dżentelmen był właścicielem budynku, w którym oboje stali, i zbierał miliony dolarów rocznie za praktycznie nic. Rozmawiali przez chwilę, on i McGregor. W końcu facet powiedział do niego: „Wy wojownicy jesteście jak dentyści. Jeśli nie wyrywasz zębów, nie zarabiasz pieniędzy”. To rozwaliło umysł Conora McGregora. Żył życiem w wolności – a przynajmniej tak mu się wydawało. Obudź się, kiedy chcesz. Trenuj, kiedy chcesz. Rób co chcesz. Nic nie robić! Ale spotkanie z facetem od nieruchomości spieprzyło go, uświadomiło mu coś. Walka była tylko jedną z wielu możliwości. Były nowe drogi i inwestycje do zbadania. Nie tylko nagrody pieniężne, ale także własność, kapitał własny, co faceci ze złotymi opaleniznami mogą nazwać pakietem kontrolnym. „Struktura jest kluczem do miliardów” — wie teraz McGregor. Przyjdź na czas. Utrzymuj koncentrację, wyobraź sobie, czego chcesz, a cały świat jest w zasięgu ręki.
Płaszcz, koszula Ralpha Lauren / Zegarek Rolex
Bokser Connor McGregor używający zegarka Rolex
Więc cofa się o krok od walki – jak duży krok, nawet on nie wie – i szuka przewagi, kąta, przeciwko większemu przeciwnikowi: samej UFC. Kiedy wygrał pod koniec zeszłego roku, w listopadowym pojedynku wagi lekkiej w Garden, został posiadaczem dwóch pasów UFC, wagi lekkiej i piórkowej. Ale UFC wiedziało, że nie może bronić obu w tym samym czasie, a i tak nie chciało czekać, aż to zrobi. Dopiero po dwóch tygodniach od walki o ligę z Alvarezem McGregor przyznał tytuł wagi piórkowej José Aldo, zawodnikowi, od którego tak łatwo odebrał pas w 2015 roku. Następnie UFC rozegrało tymczasową walkę pomiędzy Anthonym Pettisem i Maxem Hollowayem, facet McGregor pokonał już jedną nogę; Holloway wygrał i 3 czerwca będzie walczył z Aldo o tytuł, którego McGregor nigdy nawet nie obronił. Innymi słowy, pas wagi piórkowej McGregora zostanie wkrótce utrzymany przez jedną z dwóch osób, które już bardzo przegrały z Conorem McGregorem.
Nie trzeba dodawać, że nie uważa tej decyzji za uzasadnioną. „Jestem dwukierunkowym mistrzem świata. To znaczy, mogą powiedzieć, co chcą…
Oni zrobili. Już to oddali.
„Nic kurwa nie zrobili”. Tak czasami mówi. Prawie bez czasowników. „Nic kurwa nie zrobili”.
Czy jest coś, czego chcesz od UFC, czego teraz nie masz?
"Oo tak. Cztery przecinek dwa miliarda dolarów”. Co UFC podobno sprzedało tego lata. „Chcę negocjować, ile jestem wart. Chcę przedstawić moje analizy między ludźmi i powiedzieć: „Teraz jestem to winien. Zapłać mi”. A potem będziemy mogli porozmawiać”.
Czy to kawałek ligi, czy to czek?
„Mam na myśli… z pewnością piekielnie grubszy czek. Może potencjalnie, w przyszłości, kapitał, udziały lub coś takiego. Po prostu daję im znać, że chcę czegoś innego.
Innymi słowy, chciałby nie być już dentystą. Chciałby zarabiać za to, że nie walczył, tak jak obecnie zarabia za walkę. I nie ma nic przeciwko czekaniu, aż ta rzeczywistość nadejdzie.
Zach Baron jest pisarzem personelu GQ.
Ta historia pojawia się w wiosennym wydaniu GQ Style 2017 pod tytułem „Czy nie jesteś rozbawiony?”
Fragmenty z gq.com
Miłego oglądania Conor dla ESPN Body Issue 2016